范文是经过精心挑选和修改的,以展示和推广学习的最佳实践。这些总结范文是由一些优秀作家和专家编写的,具有一定的权威性和参考价值。
高中语文必修二知识点
3、《囚绿记》:猗郁蕈菌葱茏婆娑淅沥瞥见。
涸辙之鲋:比喻处在困境中急待救援的人。
揠苗助长:比喻违反事物的发展规律,急于求成,反而坏事。
4、《诗经》:氓蚩蚩愆期将子无怒垝垣尔卜尔筮咎言载笑载言于嗟桑葚陨徂尔。
汤汤渐车帷裳罔极咥笑隰玁狁不遑靡盬骙骙腓象弭鱼服雨雪霏霏。
夙兴夜寐:早起晚睡,形容勤劳。信誓旦旦:誓言诚恳可信。
5、《离骚》:修姱忳郁悒侘傺溘死鸷鸟方圜攘诟谣诼岌岌杂糅昭质可惩。
6、《孔雀东南飞》:怀忿葳蕤玳瑁流纨磐石拊掌婀娜踯躅赍钱日暝摧藏蹑履怅然。
量体裁衣:按照身材裁剪衣服。比喻按照实际情况办事。
否极泰来:否,不顺利;泰,顺利;极:尽头。逆境达到极点,就会向顺境转化。指坏运到了头好运就来了。
7、《诗三首》:慷慨青青子衿阡陌羁鸟暧暧樊笼。
8、《兰亭集序》:修禊流觞激湍彭殇嗟悼会稽静躁虚诞世殊事异。
放浪形骸:放浪,放荡;形骸,人的形体。指行动不受世俗礼节的束缚。
游目骋怀:游目,远眺;骋怀,放开胸怀,往远处想。纵目四望,开阔心胸。
情随事迁:情况变了,思想感情也随着起了变化。
感慨系之:感,感触;慨,慨叹;系,联结。有所感触,慨叹不已。
9、《赤壁赋》:桂棹幽壑嫠妇愀然舳舻横槊赋诗麋鹿匏樽蜉蝣肴核狼籍枕藉。
不绝如缕:像细线一样连着,将断未断。形容音乐细微绵长或声音微弱或情况危急。
正襟危坐:襟:衣襟;危坐:端正地坐着。整一整衣服,端正地坐着。形容严肃或拘谨的样子。
取之无尽,用之不竭:竭,尽、完。拿不尽,用不完。形容极其丰富。
10、《游褒禅山记》:庐冢谬窈然瑰怪幽暗昏惑。
11、《就任北京大学校长之演说》:肄业干禄弥谤砥砺切磋相勖訾詈提携视事店肆商榷。
刮目相见:比喻去掉旧日的看法,用新的眼光来看待人或事物。同“刮目相待”。
束之高阁:高阁,储藏器物的高架,捆起来以后放在高高的架子上。比喻放着不用。
敷衍塞责:敷衍,马虎,不认真,表面上应付;塞责,搪塞责任。指工作不认真负责,表面应付了事。
责无旁贷:贷,推卸。自己应尽的责任,不能推卸给旁人。
开诚布公:开诚,敞开胸怀,显示诚意。指以诚心待人,坦白无私。
旁稽博采:旁、博,广大普遍;稽,考查、考核;采,摘取。表示从多方面考察、吸收各家长处之意。
规行矩步:比喻举动合乎规矩,毫无苟且。也比喻墨守成规,不知变通。
12、《我有一个梦想》:镣铐缔造侈谈飓风蜕变匿迹祈祷巍峨蜿蜒。
骇人听闻:使人听了非常吃惊。义愤填膺:胸中充满义愤。
安之若素:(遇到不顺利情况或反常现象)像平常一样对待,毫不在意。
心急如焚:心里急得像火烧一样,形容非常着急。
13、《在马克思墓前的讲话》:悼词嫉恨诽谤诬蔑。
豁然开朗:豁然,形容开阔;开朗,开阔明亮。从黑暗狭窄变得宽敞明亮。比喻突然领悟了一个道理。
浅尝辄止:辄,就。略微尝试一下就停下来。指不深入钻研。
卓有成效:卓,卓越,高超。有突出的成绩和效果。
永垂不朽:垂,留传后世;朽,腐烂,磨灭。指光辉的事迹和伟大的精神永远流传,不会磨灭。
二、文学常识。
1、朱自清:原名自华,字佩弦,诗人、散文家、学者,又是民主战士、爱国知识分子。作品有诗文集《踪迹》,散文集《背影》、《欧游杂记》、《伦敦杂记》,收在《朱自清文集》里。散文名篇有《背影》、《绿》、《匆匆》、《荷塘月色》、《桨声灯影里的秦淮河》等。
2、郁达夫:原名郁文,现代小说家、散文家。1921年第一部小说集《沉沦》问世,1923年《春风沉醉的晚上》、《薄奠》。作品风格清新,抒情浓烈,有感伤情调,有时流露出颓废色彩。
3、陆蠡,现代散文家、翻译家,著有散文集《囚绿记》、《海星》、《竹刀》,译著有《罗亭》、《鲁宾逊漂流记》。
4、《诗经》是我国最早的诗歌总集。它收集了从西周初期到春秋中叶约500年间的诗歌305篇。先秦称为《诗》或《诗三百》,西汉时被尊为儒家经典,始称《诗经》。《诗经》按乐曲分为风、雅、颂三部分。“风”指十五国风,绝大部分是民间歌谣;“雅”分大雅小雅,诗宫廷乐歌;“颂”有“周颂”“鲁颂”“商颂”,是宗庙祭祀的乐歌。《诗经》的表现手法有:赋、比、兴。《诗经》开创了中国诗歌的优秀传统,是我国现实主义文学的光辉起点。现实主义的《诗经》与屈原浪漫主义的骚体作品交相辉映,并称“风骚”。
5、屈原,战国时期楚国人,伟大的爱国诗人、政治家,“楚辞”的创立者和代表作者。《离骚》是屈原的代表作,为中国古代最长的政治抒情诗。
6、《孔雀东南飞》是我国古代最优秀的民间叙事诗。沈归愚称为“古今第一首长诗”,因此它也被称为我国古代文学史上最早的一首长篇叙事诗。原名《古诗为焦仲卿妻作》,最早见于南朝徐陵所编的《玉台新咏》。它是继《诗经》《楚辞》以后较早的一部古诗总集。后人把《孔雀东南飞》与北朝的《木兰辞》及唐代韦庄的《秦妇吟》并称为“乐府三绝”,并且前两者又被称为“乐府双璧”。
7、《古诗十九首》选自南朝梁萧统《文选》,是东汉末年文人五言诗的选辑。并非一人所作,从内容看,主要写的是作者的失意和哀伤,写游子、思妇的离愁和相思,被称为“五言之冠冕”。
8、曹操,字孟德,东汉人。三国魏著名政治家、军事家、文学家。
9、陶渊明,东晋著名诗人。一名潜,字元亮,称靖节先生,又自号五柳先生,死后世人称他为“靖节先生”。他开创了田园诗一体,为古典诗歌开辟了一个新的境界。他亦有“隐逸诗人”之称。
10、王羲之,东晋书法家。出身士族名门,是东晋政治家王导的从子。曾任右军将军、会稽内史,世称“王右军”。早年从卫夫人学习书法,后多鉴前代名家书法,博采众长,备精诸体,有“书圣”之称。
11、苏轼,字子瞻,号东坡。与父苏洵,弟苏辙并称“三苏”。“唐宋八大家”之一。北宋文学家、书画家,词坛豪放派的代表,是北宋欧阳修领导的古文运动的主将。词作代表《念奴娇.赤壁怀古》,散文有前后《赤壁赋》等。
12、王安石,北宋政治家、思想家、文学家。字介甫,晚号半山。世称王荆公,卒谥文。临川人。两次任宰相,依靠神宗实行变法,被列宁誉为“中国十一世纪的改革家”。著作收在《临川先生文集》里。
13、马丁·路德·金,美国黑人民权运动领袖,1964年度诺贝尔和平奖获得者。1968年4月,马丁·路德·金前往孟菲斯市领导工人罢工,被人谋杀,年仅39岁。1986年,美国政府将每年1月的第三个星期一定为马丁·路德·金全国纪念日。
三、课文写作素材。
1、《荷塘月色》朱自清。
《荷塘月色》写于1927年7月,此时,正值“四·一二”运动之际,是黎明前的黑暗。曾参加过五四运动的朱自清,面对现实,他悲愤,他不满,而更多的是陷入对现实无法理解的苦闷与彷徨之中。他更多的是一个文人的角色,独自徘徊在清华园的荷塘月色下,想超脱自然又无法挣脱这种境界,现实毕竟不是梦境。
朱自清的“文气”属于“狷”,而非是闻一多式的“狂”。可谁说写得出这样唯美温婉散文的文人就没有一点骨气呢?“救济粮”一例就很好的证明了这一点。也许他当时无法预知自己在未来的20年,但是他确实体现着他的“自清”:清正、清廉、清贫。他给我们后世的文学带来了一股“清风”。(关键词:独处、美学体验、文人风骨)。
2、《故都的秋》郁达夫。
故都的秋,总是清、静、悲凉的秋。这北国的秋天,深深地烙印在郁达夫的心中,使他忘不了清秋的每一个细节;他无比地怀念陶然亭的芦花、牵牛花的蓝朵和秋蝉的残声,他称北国的秋日为“黄金般的日子”,他愿把寿命的三分之二折去,换的故都秋天三分之一的零头。(关键词:追求美、向往美;恬淡、淡泊的心境;平凡的美;善于观察美)。
3、《氓》。
本诗情节简单,少女为一青年男子所追求,终于结成了夫妇,尽管她甘贫操劳,三年如一日;然而色衰爱弛,最后仍逃脱不了许多弱女子共同的命运——丈夫变心。这首诗,就作于归途之中。
《氓》的杰出的艺术成就,形象地说明了作者为环境所促发的意识流、感情流在诗歌创作中的重要作用。然而这并不是说,诗作是纯主观的产物,《氓》中女主人公的这种“独特心境”,既是被弃归返,重涉淇水,面对枯桑的具体环境所引发的,更是古来无数同类妇女呼声的反映。
《氓》的成就是多方面的,它的写形传神,自然焕美的语言特色,它的融叙事、抒情、议论为一体的诗体格局,使之在《诗经》中占有重要的地位,更对后世具有深远的影响。(关键词:爱情、追求、坚贞)。
4、《采薇》。
猃狁、战争、戍边。只几个词,不知打乱了多少人的生活。抗击外敌,保卫家园,是他们所处的时代赋予他们的,由不得他们选择的命运。被迫卷入其中的他们,看着随时间流逝生长的薇菜,寄托着早日回家的希望,坚忍地戍守在边疆,却只能看着薇菜发芽、初生、长壮、变老、枯死,看着回乡的希望如薇菜一般渐渐变得遥远、变模糊、消失不见。当战争的幸存者最终回乡时,雨雪霏霏,故乡的模样早已大变,却又似曾相识,就和当初从家乡踏上去戍边的路时,回眸瞥见的一样。只是那时的家乡,杨柳依依。那一瞬,泪,止不住地流。
居无定所的烦闷,频繁作战的辛劳和疲惫,思念故乡的痛苦,对个人命运的感慨,对入侵之敌的仇恨,对和平安宁生活的向往,触景生情的感伤,命运无常的恐惧,遥遥无期的等待,这一切无时无刻不冲击着他们敏感多思忧患焦虑的心灵。他们吟唱,是自我遣怀,是自我抚慰,犹如受伤的小动物,只有自己舔吮伤口,自己忍受痛苦,自己体验悲伤。
幸好,受惯了命运摆弄、痛苦煎熬、忧伤折磨的他们,没有失去自我,没有成为行尸走肉。他们有感情,他们有心声,即使生活只剩下苦难,他们也还拥有能感受到苦难的能力,也许这也是一种享受。无能为力、无法掌握自己命运的他们,是弱小的;不愿屈服于命运的摆布、发出自己呐喊的他们,是了不起的。(关键词:乱世对人民的影响;个人与集体;内心的呐喊)。
5、《离骚》屈原。
生活在大一统前夕之乱世,出身贵族的他满怀崇高而单纯的政治理想,一心向往国富民强。他身佩香蕙,手持兰草,袖溢清爽高洁之气而不与污秽奸佞小人同道。赤诚精忠,胸有成竹,大气凛然。以坚定的信念克己前行,以明洁的品质辅佐君王,他用敏锐的智慧指明生存方向。
然而他却看尽世态炎凉。在官场直言进谏,却遭小人排挤,君王疏远而屡屡受挫,政治抱负实现无望;在学府悉心培养国家脊梁,但群芳却在黑暗与腐朽中逐渐凋亡。可就在如此艰苦的道路上,他依旧没有迷失方向,坚守在古代圣贤“伏清白以死直”的正道上。而他的特立独行却又一次遭到庸人的谗毁,使他陷入了孤苦与绝望。
痛苦、哀伤,“屈心而抑志兮,忍尤而攘垢”;矛盾、彷徨,“宁溘死以流亡”;坚忍、刚强,“虽九死其犹未悔”;依旧高洁、坚定立场,“岂余心之可惩”?而终愤投汩罗江。
集正气清高于一身,与洁净的水流化为一体,灵魂远在高山之上。他就是屈原。(关键词:正直、理想、爱国、奉献、逆境、责任、尊严、挫折、节操、忠贞、进谏与纳谏)。
6、《孔雀东南飞》。
“同是被逼迫,君尔妾亦然。黄泉下相见,勿违今日言。”当这难以言喻的恨恨之语由刘兰芝诉说,世人便知道,痛苦的爱情通向了它的终点,念与世间辞,千万不复全。但你不要怀疑,怀疑这蒲苇纫如丝,磐石无转移的爱情是真是假,因为他们本身就很脆弱,脆弱于宗法礼教、家长统治和门阀观念。爱情往往是一个时代的附属品,若这个时代包容,那我们的爱情就会孕育出甜蜜抑或哀而不伤,至少完整的爱恋,若这个时代闭塞,那我们的爱情只能在风雨飘摇中变得苦涩,生硬,干枯,颓靡,殆尽。我们的爱情总是会受尽时代的煎熬,可谁又能奈何?不是我们没有爱情,往往是我们没有机会去爱。若我的爱情来不及开花结果,也愿像焦仲卿与兰芝合葬山野旁,鸳鸯比翼飞。(关键词:爱情、矢志不渝、宗法礼教)。
7、《涉江采芙蓉》。
“涉江采芙蓉,兰泽多芳草”……千年前有一位游子伫立江边,看缓缓流去的江水向天际远去,看芙蓉花清丽的面庞,于是想起了家中的妻子,无奈叹一句“同心而离居,忧伤以终老”。寥寥数十字,以婉曲的形式道出了中国人千年不变的思念。(关键词:爱情;真实的情感)。
8、《短歌行》。
尊重并珍惜人才是领导者必备的素养。你看“周公吐哺,天下归心”,要不是发自真心的热切接待,又怎能让天下人心悦诚服;你听“青青子衿,悠悠我心”,曹孟德月下对酒当歌,深情呼唤才子的到来。在风云变换的时代,正是唯才是举,招贤纳士的策略,丰富扩充了其帐下的智囊团,以至助他北定中原,成三国鼎立之势,终成一代乱世奸雄。《管子》道:“海不辞水,故能成其大,山不辟土,故能成气高,明主不厌人,故能成其主”。因为尊重人才,你多了一双审时度世,辨明是非的眼睛;因为尊重人才,你多了一只支持陪伴,携手共进的臂膀;因为尊重人才,你多了一面发现过错,矫正自我的明镜。把握住才子的心,这是魏武帝的选择,也是自古至今千千万万明智领导者成就丰功伟业的不二法宝!(关键词:招贤纳士,珍惜人才,领导者素养等)。
曹操是一世枭雄,破黄巾,擒吕布,灭袁术,收袁绍,深入塞北,直抵辽东,纵横天下;他又是一代文豪,酾酒临江,横槊赋诗,抒人才难觅之隐忧,叹去日苦多之无奈……他自信,故与刘备煮酒论英雄,他真诚、宽容,故裸足迎才,唯贤是举;他有文人的才情、武将的无畏、王者的谋略……他被历史反复塑造,被歌颂,被指责,背黑锅,演白脸,生前一世风光,身后饱受争议,但,一切都不妨碍他活在历史之外,超越时间,成为英雄榜上独一无二的存在。(关键词:英雄、豪迈、宽容、人才等)。
9、《归园田居》陶渊明。
年少轻狂,“猛志逸四海”,陶潜在快步追逐中,期冀着那个“大济苍生”的梦。然而,这些快步的追逐因为他出身庶民,只换来一次次同僚的轻视、嘲笑。在现实的残酷中,他慢下了脚步,发现了那隐匿心灵深处对自然的热爱、田园的向往。他种豆南山,采菊东篱,躬耕自资,慢行于田园间,享受着“悠然见南山”之乐。在他的慢行中,历史记住了他对恬淡的追求、田园的向往。他不是生活在飘渺的超凡境界中,以自苦为追求,而是生活在闲适的艺术境界中,以自乐为美。他的艺术化的生活指向“爱”与“乐”,他岂止爱这--间的草庐,他爱他触目所见的一切,他爱鸟的啁啾,爱春酒园蔬,爱微风好雨,不乐复何如!
有人说,陶夫子在用溢美之词修饰着桃源,排遣着田园生活的无趣与辛劳,用朦胧醉眼淡漠尘世的责任与担当,逃避着人生于世的喧嚷。而我想说,在看透官场的尔虞我诈,能如此决绝地弃浮名于不顾,返璞归真,独善其身,不得不说是一种过人的气概!陶潜并非淡忘了躬耕之苦,而是在执着地固守着他的精神家园,睿智地将茅庐、飞鸟、酒香甚至死亡都诗化了,“死去何所道,托体同山阿”。他怀有的是“旷而且真”的情怀。
在寂静的树木草丛中聆听虫鸣,在袒露的石头泥土中汲取馨香,在悠悠的和风暖阳中拥抱温软的晨曦,这才是一个真真切切的陶渊明。(关键词:田园生活、独善其身、怡然自乐)。
10、《兰亭集序》王羲之。
你,如尔字,飘若浮云,矫若惊龙。一篇兰亭序,由感及理,明汝兴怀,以景显志。虽无丝竹管弦之盛,你亦赏崇山峻岭,戏流觞曲水,得游目骋怀,清幽淡雅,沉浸自然。你言人或悟言室内,或放浪形骸,然皆欣于所遇,乐己喜物。然而兴尽悲来,又感乐景难永、乐情难再,死生亦大矣,岂不痛哉?你乐良辰美景,你痛老之将至,你悲人生短暂。然而唇齿间又流露着一腔对生命的向往和执着的热情,“仰望碧天际,俯磐绿水滨”,从山水游赏中体悟到大自然生生不息的力量,表达出积极入世的人生观。(关键词:热爱生命、热爱自然;珍惜时间、生命;积极入世的人生观)。
11、《赤壁赋》苏轼。
有一种豁达,与宇宙同存;有一种洒脱,遗世而独立。苏子,一个徜徉于山水间,将名与利的虚浮置于身外的奇人。也许,他不是没有过“哀吾生之须臾”的感叹,也不是没有过“望美人兮天一方”的失落,但是,他的博大的襟怀、宽广的心胸,包容了一切的不平与愤懑。他的乐观精神,让他看破了世俗的肤浅,冲破了名与利的桎梏。他成功的突围了。他冷眼旁观汲汲于名利之徒,宁愿做“竹杖芒鞋轻胜马”的“闲人”;他看破了世间的变换历史的浮沉,于是说出了“惟江上之清风与山间之明月”“吾与子之所共适”的豪言壮语;即使有自嘲的时候,他也会用“但少闲人如吾两人者耳”轻松带过。这个令人惊讶的奇才,究竟是拥有着多么狂放的性格与不羁的情怀,才能在历史的长河中脱颖而出,用他的豪放为中国的文坛留下了浓墨重彩的一笔。(关键词:洒脱、豁达、超脱;乐观、积极的人生观)。
人生的意义究竟是什么?是戎马长枪,建造千秋万代之伟业?还是潜心修炼,祈求羽化登仙之永生?然而小楫轻舟自在游于山水间的苏轼却说,不是这样。他说曹孟德一世之雄而今安在?他说物与我皆无尽而又何羡乎?在他眼中,贫与富,贵与贱,出将入相与渔樵江渚,所谓伟大与渺小,在历史长河中终不过是短短一瞬;争名逐利,勾心斗角不过都是过眼云烟。变是永恒的,然不变亦是长久的,唯有听从心的指引,以旷达的胸怀,超然的态度,尽情享受造物者赐予的清风明月才是人生的最高境界。正是参透了这一禅理,苏轼才得以从黑暗的世俗泥淖中抽身出来,挟飞仙而遨游,抱明月而长终。正是参透了这一禅理,才有了逍遥飞翔的庄子,采菊东篱的陶渊明,沉醉山水的欧阳修……在这一真理的指引下,他们最终成为了漫漫历史长河中一朵朵晶莹夺目、独一无二的浪花。(关键词:人生意义、禅理、超凡脱俗)。
12、《游褒禅山记》王安石。
志存高远者实繁,达高远视者盖寡。并非人人能至“险远之地”,从古至今“壮志难酬”之人不在少数,“长使英雄泪沾襟”之士也并非难求。然而,“尽吾志者,可以无悔矣”。人生之路、治学之路,“路漫漫其修远兮”。无论险也罢,难也罢,有志之人定将“上下求索”而至险远之地,便可无悔矣。
探寻“志”的过程不可以不深思而慎取,“入之愈深,其进愈难,而其见愈奇”。实现理想要有坚定的志向和顽强的毅力,当我们离目标越来越近时,会发现路变得越暗越窄,兴许有时还会碰上电闪雷鸣的天气。大多数人会被这样的情景吓倒,或是埋怨暴雨后的小路过于泥泞,因此不愿再前进,于是,他们就这样背离成功而去。而那些“不怠”之人终会在黑暗中发现希望之火,然后在柳暗花明中找到落脚的终点站。(关键词:志向、信念、不懈、成功等)。
13、《我有一个梦想》马丁·路德·金。
当奥巴马站在总统就职典礼上时,一个新的梦诞生了,这个梦,在四十六年前就在酝酿,当马丁路德金站在林肯纪念堂,喊出千万黑人的梦想时,这个梦,便在人们心中酝酿。这个梦,是一个关于和平、平等与博爱的梦,他不仅是美国黑人心中的梦,他是全世界黑人心中的梦,是全世界受种族压迫的人心中的梦。那个充满坚毅眼神的黑人牧师,站在台上,激昂地陈述自己的梦想,那个梦想没有歧视,没有仇恨,只有爱。人与人之间,不分肤色,不分种族,人与人之间,不分高低,不分贵贱,当白人兄弟与黑人兄弟双手紧紧相握时,当犹太兄弟和阿拉伯兄弟双手紧紧相握时,他们明白,他们有同样的母亲——自然。
当四十多年后的今天,我们再听到他坚毅又激昂的讲话时,我们,无论是黑种人,白种人,黄种人心中都微微一阵震动,那是我们最终的梦想,虽然这个世界还充满仇恨,虽然千百年的矛盾似乎无法解除,但是我们知道,马丁路德金告诉我们了一条路,在这条路上,人们携起手来。我们似乎看不到那世界大同的一天,但是马丁路德金给了我们一个方向,让无数的人心中燃起博爱的希望,使我们在荆棘丛生的生活中继续充满希望的生活下去。
高中语文必修2离骚
原文:长太息以掩涕兮,哀民生之多艰。余虽好修姱以鞿羁兮,謇朝谇而夕替。既替余以蕙纕兮,又申之以揽茝。亦余心之所善兮,虽九死其犹未悔。怨灵修之浩荡兮,终不察夫民心。众女嫉余之蛾眉兮,谣诼谓余以善淫。固时俗之工巧兮,偭规矩而改错。背绳墨以追曲兮,竞周容以为度。忳郁邑余佗傺兮,吾独穷困乎此时也。宁溘死以流亡兮,余不忍为此态也。鸷鸟之不群兮,自前世而固然。何方圜之能周兮,夫孰异道而相安?屈心而抑志兮,忍尤而攘诟。伏清白以死直兮,固前圣之所厚。
翻译:我长声叹息而泪流满面啊,为老百姓多灾多难而哀伤。我只是崇尚美德而约束自己啊,没想到早上进谏晚上就被贬官。贬黜我是因为我用香蕙作佩带啊,给我加罪是因为我爱好花香。这也是我心中向往的美德啊,纵然九死一生我也毫不懊丧。始终不能明了我心迹啊,我怨恨我那君王过分荒唐。众女子嫉妒我长得美貌啊,放出谣言说我行为放荡。本来世俗就崇尚投机取巧啊,任意而为将规矩背向。违背准蝇而追求弯曲啊,竟相把苟合奉迎作为榜样。忧闷失意啊我孤独彷徨,忍受着此时的穷困我好不心伤。宁愿突然死去随着流水消逝啊,我也不肯做出世俗小人的模样。雄鹰和凡鸟不可能生活在一起啊,自古以来就是这样。方枘圆凿自然不能结合啊,道路不同哪能有相同的思想。忍受着委屈而压抑着意志啊,忍受强加的罪过又将耻辱品尝。保持清白为正道而死啊,古圣先贤都认为应该是这样。
原文:悔相道之不察兮,延伫乎吾将反。回朕车以复路兮,及行迷之未远。步余马於兰皋兮,驰椒丘且焉止息。进不入以离尤兮,退将复修吾初服。制芰荷以为衣兮,集芙蓉以为裳。不吾知其亦已兮,苟余情其信芳。高余冠之岌岌兮,长余佩之陆离。芳与泽其杂糅兮,唯昭质其犹未亏。忽反顾以游目兮,将往观乎四荒。佩缤纷其繁饰兮,芳菲菲其弥章。民生各有所乐兮,余独好修以为常。虽体解吾犹未变兮,岂余心之可惩。
翻译:真后悔选择道路时没有看清啊,我久久伫立徘徊傍徨。转过我的车子返回原路,好在我虽然迷途却并没有失去方向。赶着马车来到长满兰草的水边啊,奔驰后休息在长着椒树的山岗。为君分忧反受指责啊,我退隐山林整理我当初的衣裳。裁剪荷叶做出我的上装啊,连缀花瓣做出我的下装。不了解我的心意也就算了啊,只要我的本心确实善良。再加高我高高的.帽子啊,再将我长长的佩带延长。清香和污臭杂糅在一起啊,唯独我明洁的品质没有毁伤。忽然回过头来放眼远眺啊,看到了辽阔大地的四面八方。我佩戴上缤纷多彩的服饰啊,浑身上下散发着阵阵清香。人生在世各有各的乐趣啊,我独爱美啊而且习以为常。
将本文的word文档下载到电脑,方便收藏和打印。
高一语文必修一课文教案
从介绍作者导入新课。使学生通过了解伟人经历感悟伟人情怀,体会诗歌的感情。
作者简介。
毛泽东,是一位伟大的政治家、思想家、军事家,无产阶级革命的卓越领导人,同时,他又是一位伟大的诗人。他一生写下了很多震撼人心的诗篇,对鼓舞革命战士和亿万人民的战斗豪情,产生过巨大的影响。他的诗词,显示了博大的胸襟,豪迈的气魄,广阔的意境,读起来让人热血沸腾,精神奋发。
二、教学内容。
1.介绍背景。
通过背景介绍,让学生预先感知诗歌内容,从诗歌跳跃的画面中理清情节。
背景资料(投影显示)。
娄山关:在贵州遵义北大娄山上,万峰插天,中通一线,是由四川进入贵州的要道,历来为兵家必争之地。
1935年1月,遵义会议确立了毛泽东在中央的领导地位,使毛泽东重获军事指挥权。遵义会议以后,毛泽东率领第一方面军离开遵义,挥师北征,四渡赤水,成就了他人生中军事指挥上最得意的一笔。这首《娄山关》词写在二渡赤水后。红军二渡过赤水河,回师黔北,集中主力进攻桐梓和娄山关以南的黔军,乘胜夺取遵义。娄山关是战斗最激烈的地方。这次战役,先后击溃和歼灭国民党军队两个师又八个团,俘敌约三千人,取得长征以来第一个大胜仗。毛泽东的《忆秦娥·娄山关》就写在娄山关战斗胜利之后。
2.作品欣赏。
(1)范读课文,学生自由朗读。让学生初步把握诗歌感情。
(2)赏读上阕。
自读上阕,学生思考:从词中获得哪些信息?能联想出怎样的情景?(指导学生通过意象感知内容和情感)。
西风雁叫、白霜晨月——点明季节、时间,渲染苍凉沉郁的画面。
马蹄、喇叭——军队特有事物。
碎——杂沓、细碎——行军之急、之速。(山路难行,侧面反映“雄关漫道”)。
咽——西风中时断时续。(一切景语皆情语)也染上词人的主观色彩(乐观者即使走在雨里也有晴天的心情)。红军自从第五次反围剿失败开始长征以来,打的多是败仗,湘江一役,损失更是惨重。这一次回军遵义,重攻娄关山,任务是极其艰巨的,红军能否取胜,红军的命运如何?作为党的领袖,作为重新回到军事指挥岗位的毛泽东,心情是极其沉重的。他深感任重而道远。通过这个“咽”字,既表现出红军斗争生活的艰苦卓绝,又渲染了行军途中庄严肃穆的气氛。
(3)赏读下阕。
朗读下阕,学生思考:下阕表现娄山关战斗的哪一阶段?表达词人怎样的感情?
从头越——攻破险要,战斗胜利。
真如铁——一夫当关,万夫莫开,也让人联想,这里的“雄关”,虽首指娄山关,但又不只指娄山关,还应该包括漫长的革命道路上有形无形的各个关口。如铁的雄关漫道反衬红军英勇豪迈的气概和胜利的自豪,反映遵义会议以来的变化。
如海——多。
“残阳如血”这个比喻是否形象?请你造一个比喻句,你把残阳比作什么?(引领学生比较不同身份的人的不同感情、胸襟,体会毛泽东词的风格和境界,领略伟人的气魄和胆识。)。
投影显示。
(一个对未来充满憧憬的知识分子眼中的残阳,“浓处如酒,淡处如梦”,这是秀美。)。
梳洗罢,独倚望江楼。过尽千帆皆不是,斜晖脉脉水悠悠。肠断白蘋洲。
——[梦江南]唐·温庭筠。
(脉脉斜晖写出思妇的失望与愁怨,是缠绵悱恻的凄美。)。
如血——色彩浓烈,气魄雄浑,与“苍山如海”共同构成凝重与雄浑的壮美。血色残阳又让人联想到牺牲,象征革命的胜利需要红军战士浴血奋战、前仆后继,象征胜利是用生命和鲜血换来的。
两个比喻句寓有深刻的象征意义:如海的苍山象征革命征途上还会遇到更多的关隘,面临更多的困难。“苍山如海”“残阳如血”预示着未来斗争的艰辛和曲折。也只有经历血雨腥风的战斗洗礼的军事指挥家,担负着国家前途和命运的伟人,才有这样的人格与气魄,才有这样的胸襟、这样的境界,能正视未来,能预见未来,在眼中呈现“苍山如海”“残阳如血”的壮美。
3.小结。
通过这首词的学习,总结诗歌的特点,总结阅读诗歌的方法:
(1)感情充沛(雄壮、顿挫、刚毅、肃穆、自豪)。
(2)意境优美(肃穆雄浑)。
(3)语言凝练(一字传神、寓意深刻)。
(4)内容跳跃(只选择一个片段或一个画面,给人联想、想象的空间)。
4.朗读、背诵。
在学生充分理解诗歌内容情感的基础上,有感情地朗读,直至成诵。
让学生间互相点评,讨论朗读方法。
高中物理必修一课件
知识与技能:认识二氧化硫从物质分类角度、化合价变化角度、特性角度分析物质具有的化学性质,了解二氧化硫的用途。
过程与方法:学生通过学习硫及其化合物的的性质,掌握分析物质具有化学性质的方法;通过实验探究二氧化硫的性质,提高学生学习的兴趣及合作能力。
情感态度与价值观:通过了解二氧化硫的用途与危害,认识到物质具有的两面性。在生活中,我们要趋利避害,增强环保意识。
【教材分析】。
本节内容安排在第四章第三节,是常见无机物及其性质等知识的继续,也是巩固离子反应和氧化还原反应,还为巩固元素性质的递变规律、元素周期表的形成积累感性材料,是学生认识元素周期律、元素周期表的重要基础。
本节课内容主要介绍二氧化硫的化学性质及用途。知识上尽量使知识与用途相结合、理论与实际相结合,物质的重要性能与在利用中可能带来的负面作用相结合,使学生认识到二氧化硫在生活生产中的应用,以及与人类和环境的关系。这样,更全面的体现化学课程的教育功能。
【学情分析】。
学生在元素化合物部分学习过金属元素及硅、氯等非金属元素的性质,已经掌握了一定的分析能力及实验能力。多数学生能通过二氧化碳的酸性氧化物性质迁移到二氧化硫的化学性质,可以更好的巩固酸性氧化物的通性;学生在学习了氧化还原反应后能通过化合价认识二氧化硫的氧化性和还原性,理论上进行分析比较容易,但分析反应产物,书写化学方程式较为困难。在学优生的带领下,学习中小组合作、探究学习,做到理论与实践相结合,可以使学生更全面的认识二氧化硫的化学性质。
(二)我打算多长时间让学生获得?
设疑导入用5min时间,引出主题;单质硫的性质讨论用5min时间;二氧化硫的性质及用途用25min时间;总结及课上练习用10min时间。
(三)我打算让学生怎么获得?
教学重难点:二氧化硫的化学性质为教学重点,二氧化硫的漂白性为教学难点。
教学策略:在教学中,利用化合价的变化分析物质的氧化性及还原性,尤其是学习二氧化硫的化学性质,水到渠成;利用学生分组实验,学习二氧化硫的还原性及漂白性,可以进一步证明理论分析的正确性,突破难点。
(四)我怎么知道教学达到了我的要求,有多少学生达到了我的要求?
通过分组实验,了解学生的动手能力;通过小组合作,生生、师生、生本互动,了解学生的掌握、落实情况;通过问题讨论,了解学生对知识的运用能力。
文档为doc格式。
高一语文必修一课文教案
教学目标:
1、掌握课文中出现的古汉语常识,了解《战国策》的相关文学知识;。
2、通过人物的对话、动作、神态描写,分析主要人物性格。
3、从多角度分析看待荆轲刺秦王这一事件。
教学重难点:
1、掌握课文中出现的古汉语常识是本课的重点;。
2、对荆轲刺秦事件的认识是本课难点;。
教学方法:
诵读法、点拨法结合学生的自主探究。
课时安排:
两课时。
教学步骤:
第一课时。
一、导入。(5分钟)。
在我国漫长的历史中,有一种职业的人一直带着一块神秘的面纱,从事着类似于电影007中特工那样的工作,这一类人便是刺客。他们之中有为财杀人的,也有为义杀人的。历对于这一类职业的人一直是褒贬不一。刺客在野史中出现的次数完全多于正史,然而在司马迁所写的《史记》中专门为春秋战国时期的刺客们写了一篇《刺客列传》,其中记载了战国四大刺客要离、专诸、聂政、荆轲的事迹。
专诸。
春秋时期吴国人,家住阳山之野,靠为人屠猪维持生计,当时伍子胥隐居于此,与其交好。后来,吴公子光欲刺其兄吴王僚,来见伍子胥,请其荐一勇士,伍子胥荐了专诸。为了刺杀吴王僚,专诸于是隐太湖学治鱼三月。藏鱼肠剑于鱼腹,成功地刺杀了吴王僚。当时,吴王僚之子公子庆忌与其手握兵权的母弟掩余、烛庸均被派出征楚国,因此,公子光谋成王位,即吴王阖闾。
要离。
春秋时期吴国人,因其折辱壮士丘迮,被推为天下勇士。自吴王僚死后,阖闾立国,公子庆忌逃往艾城,招纳死士,接连邻国,欲待时乘隙,伐吴报仇。公子庆忌骨腾肉飞,走逾奔马,手能接飞鸟,步能格猛兽,矫捷如神,万夫莫敌。因此阖闾日夜忧虑。时伍子胥又荐赢弱体细的勇士要离刺杀庆忌。要离献计残身灭家,取得庆忌信任,终于成功刺杀了庆忌。(典故“壮士断臂”即来源于此)专诸和要离成就了一代霸主吴王阖闾(春秋五霸之一)。
聂政。
战国时期魏国人,原居轵地深井,因得罪乡里,带母及其姐窨避居齐国都城临淄,乃吴起好友。后吴起因私利将其荐给豪富严遂,聂政到达韩国都城平阳后,成功的刺杀了忘恩负义的韩相国侠累。
荆柯。
战国末期燕赵人,受燕太子丹之托刺杀秦王赢政,功败垂成。他的故事家喻户晓,也就不多写了。其友高渐离被后世尊为“乐圣”,高渐离的师傅是“余音绕梁,三日不绝。”的娥。后高渐离以灌满铅的筑刺杀秦始皇未遂,被施以瞎眼之刑。今天,我们要学习的文章便是关于一个在历留下了浓墨重彩的一笔的一个刺客,他便是荆轲。
二、文学常识介绍。(3分钟)。
这篇文章选自《战国策》,《战国策》大家在初中也一定接触过。大家学过那一些篇目啊?
明确:《唐雎不辱使命》、《邹忌讽齐王纳谏》。
提问:谁可以简介一下《战国策》?
明确:《战国策》是中国古代的一部史学名著。编者为汉代的刘向。它是一部国别体史书。全书按东周、西周、秦国、齐国、楚国、赵国、魏国、韩国、燕国、宋国、卫国、中山国依次分国编写,共33卷,约12万字。《战国策》主要记述了战国时的纵横家的政治主张和策略,展示了战国时代的历史特点和社会风貌,是研究战国历史的重要典籍。
明确:燕太子丹在秦国做人质时,秦王嬴政没有礼遇他,他十分愤恨,就逃回燕国,后来秦兵进攻各国,兵临易水,直接威胁到燕国,太子丹就让荆轲到秦国刺杀秦王,企图达到既报前仇,又救国难的目的。
荆轲,春秋战国时代有名的四大刺客之一。祖先是齐国人,后迁居卫国,原叫庄坷,到了燕国以后,才叫荆轲,他喜欢读书击剑,结交名人勇士。课文中提到的击筑的高渐离,就是朋友之一。燕太子为了刺秦王,先找智勇双全的燕国处土田光。田光觉得自己老了,无法完成太子丹的重托,便向太子丹推荐了荆轲。田光为了激励荆轲,便自杀了。荆轲接受了任务,太子丹高兴万分,马上封荆轲为上卿,精心奉侍……以后,就是课文记叙的情况。
三、理解文章,疏通字词。(35分钟)。
由于课文比较长这节课我们重点理解分析第一二部分。下请几位同学结合自己预习的情况来说一说在第一部分发现了哪一些文言知识,每位同学一段。
明确:文章一开始,就连用“破”“虏”“收”“进”“略”“至”六个动词,写出秦军所向披靡,燕国危如累卵的形势,使故事一开始就笼罩着紧张的气氛,为后面故事的展开定下了悲剧的基调。太子“恐惧”,心急如焚,“虽欲长侍足下,岂可得哉”一语,婉转含蓄,微带责难,使他与荆轲之间的矛盾也初露端倪。荆轲在此危难之际,毅然回答,“微太子言,臣愿得谒之”,体现他“言必信,行必果”的侠义精神。然而“行而无信,则秦未可亲也”,他提出要取信秦王,则非献“樊将军首”和“燕督亢地图”不可。主人公一亮相,就表现出他勇而多谋、城府很深的性格特点。但由于太子丹“不忍”,与荆轲意见分歧,事情起了波折。
接着我们来梳理第二部分。(学生疏通词句,教师点拨。)。
提问:我们了解了文意,那么大家有没有发现在这一段中对人物的描写侧重于什么角度啊?
明确:动作、语言、场面。
提问:这一段包含着几个场面?
明确:五个。准备信物、利刃、配备助手、怒斥太子、易水送别五个场面。
提问:这些动作、语言、场面的描写有什么作用?
明确:“准备利刃”“配备助手”是行刺的必备条件,然属次要情节,只一笔带过。其他三个情节均突出了人物性格的不同侧面,特别是“准备信物”的关键是激樊於期献头。荆轲体谅太子“不忍”,果断地决定“私见樊於期”。一席对话,先动之以情,激起樊对秦不共戴天之仇;然后晓之以理,说明此举一可报仇二可解燕国之患;最后告之以谋,让樊於期明白自己的行动计划。荆轲推心置腹,以诚感人,三言两语使樊於期“仰天太息流涕”,继而“偏袒扼腕而进”,甘心自刎献头。这一段对话和动作描写,展示了两个异中有同的人物的精神风貌:两人都是燕赵慷慨之士,一个侠肝义胆,果敢勇决,擅长辞令,老于心计,侠士风度跃然纸上;一个义勇刚烈,热肚直肠,武将形象栩栩如生。
“怒叱太子”表现了荆轲性格的另一个侧面。古来侠士,一诺千金,而太子疑其“有改悔”,开口“先遣秦舞阳”,这种不信任之举无异于是对荆轲人格的侮辱。“士可杀而不可侮”,荆轲一反平日之谦和,“怒斥太子”,正是他刚烈性格的表现。太子“迟之”,“疑之”,“复请之”,一方面表明他在大兵压境之时的惊恐、焦急,同时也说明他浮躁多疑,谋事不周,恰好形成对荆轲的鲜明反衬。
“易水送别”拉开了慷慨悲歌的一幕,是“行刺准备”中的高潮。“皆白衣冠送之”,一笔道出一场生离死别,加以萧萧易水,变徵歌声,垂泪涕泣,形成一种凄惊悲怆的氛围,使人预感到事有不测。然而作者笔锋轻转,“变徵之声”复为“慷慨羽声”,“士皆瞋目,发尽上指冠”,悲凉变为悲壮,低沉变为高昂,生离死别变为同仇敌忾。这慷慨悲歌的场面,千百年来激励了多少仁人志士去赴汤蹈火、义无反顾!描写这一场面,作者像一位高明的电影摄影师,运用点面结合和“蒙太奇”的手法,将全景镜头(“皆白衣冠送之”)、特定镜头(“既祖,取道”)、全景镜头(“士皆垂泪涕泣”)、特定镜头(“就车而去,终已不顾”)交错次第展开,将一瞬间同时发生的各种现象交织起来写,真是匠心独运。
四、布置作业。(2分钟)。
1、熟读全文;。
2、整理本课所学文言知识。
高中语文必修2离骚
永和九年,时在癸丑之年,三月上旬,我们会集在会稽山阴的兰亭,为了做禊事。众多贤才都汇聚到这里,年龄大的小的都聚集在这里。兰亭这地方有高峻的山峰,茂盛的树林,高高的竹子。又有清澈湍急的溪流,(如同青罗带一般)环绕在亭子的四周,引(溪水)作为流觞的曲水,排列坐在曲水旁边,虽然没有热闹的音乐,喝点酒作点诗,也足够来畅快叙述幽深内藏的感情了。
这一天,天气晴朗,空气清新,和风温暖,仰首观览到宇宙的浩大,俯看观察大地上万物的繁多,用来舒展眼力,开阔胸怀,足够来极尽视听的欢娱,实在很快乐.
每当看到前人所发感慨的原因,其缘由像一张符契那样相和,总难免要在读前人文章时叹息哀伤,不能明白于心。本来知道把生死等同的说法是不真实的,把长寿和短命等同起来的说法是妄造的。后人看待今人,也就像今人看待前人,可悲呀。所以一个一个记下当时与会的人,录下他们所作的诗篇。纵使时代变了,事情不同了,但触发人们情怀的原因,他们的思想情趣是一样的。后世的读者,也将对这次集会的诗文有所感慨。
知识扩展:《兰亭集序》读后感。
高中就偏爱《兰亭集序》这篇课文,当时读来只觉得精短清透,字句顺滑如润却无雕凿之迹,称得上是即兴之作中的'上乘作品。对于“兰亭“这个文人雅集的地方,心中溢满神秘的向往之情。遥想在山水环抱、诗酒交融的幽境里洒墨挥毫,落出飘如浮云,矫如惊龙的精致书画,是何等闲适风雅!
再读《兰亭集序》时,除了品尝仍爱的清洗文风之外,更多追索的是文中的深层含义。兰亭位于浙江绍兴的兰渚山下,生于得天独厚的水乡之地;又恰逢天朗无云、草暖风微,群贤毕至,大家一起探讨人生,是不由得对生命意义发出刨根追问,对人生的各种境遇作出总结归纳的。兰亭,这样一个巧致的名字,让人联想到一位蕙质兰心的女子从烟雨江南中秉着骨竹伞款步过桥,抑或是轻裘缓带的墨客骚人把盏临风,倚亭望月,感叹吟咏……然而,作者对于生命根本的诘问不是如此悠闲唯美、附庸风雅的,而是苦闷的、反复的、令人百思辗转的。《兰亭集》是与会的41位诗人的结集,也是41个人的思考结晶。
后来查了资料,探索到了兰亭的真实境地:兰亭门前,有“鹅池”两字,各成风格,是王羲之和王献之父子俩共同书写的。王羲之的一笔绝妙书法的精髓,就是从鹅的形体上,悟出真谛来的。顺着小径前行,迎面的是一亭,一痕痕沉沉的历史的斑迹显现出来。内一石碑上书“兰亭”二字,系清康熙手书。西侧是“乐池”,临池有“俯仰亭”。东侧为流觞亭,亭内有“曲水邀欢处”一匾,正下悬唐名画家李公麟的《兰亭修禊图》。一条清澈的小溪,水澄如镜,在竹影树荫下缓缓并带着轻快的节奏逶迤流过,流得那样洒脱自在。几只时而盘旋、时而俯冲的蝴蝶,几片沿溪而下的花瓣构成一幅美妙的图画。在这样的环境中,发出的人生感叹自然也不是一般的小问小论。对于我们学园林的人来说,如何开创一爿曲径通幽宛自天开的富有人性化、情趣化且恬淡文雅的园林天地,是一个很值得思考的问题。古人往往是最好的老师,它告诉我们精神和性灵的力量是强大的。
在王羲之所处的魏晋时期,是一个政治恐怖、国家分裂、民不聊生的时段。魏晋的文章普遍受到了玄学文化及儒道释三教合流的思想文化背景的广泛影响,反映现实生活。文人们喜爱亲近自然、逸情自然,探讨自然观和人生观,以及这两者之间的关系。我最爱这两句——“或取诸怀抱,晤言一室之内;或因寄所托,放浪形骸之外。”这两种人生态度都是值得欣佩欣赏的,是生命最美妙的音乐。若能在希望中存储抱负,或在寄托中充实自己、找到人生的乐趣享受生命付出热情,就是在用生命抒写自己的故事传奇,都值得欣慰。
兰亭中这次文人聚集,没有多么高深的影响,但他们的真性情和高雅情趣确实是现代人望尘莫及的。静坐在坦白宽广的天地山水间,想想欢乐成过往,新恋换旧爱,美丽总是短暂的,似乎什么都是无法永久停留。死死生生,人在追寻什么?生的意义到底是什么?王羲之真诚如水,向自然提出了追问,他只提出问题,答案没有果断得出,而是让人去猜想、去揣度,余味深长。他这种冷静又热情的人生态度、对生命意义的寻找实在令人感动。愿自己有一天,也能在自然中有一番彻悟,有一番天真又深刻偏僻的追问。
高中必修三语文课件
诗经“六义”:指风、雅、颂、赋、比、兴。
《诗经》共分风、雅、颂三个部分。
(包括十五国风,大雅、小雅,周、鲁、商颂)。
风多是各地民歌;雅是西周王城区域朝会宴饮所用诗歌;颂多为宗庙祭祀的舞曲歌辞。
诗意粗解。
本文着力写主人公的远望。
一开始,他若有所思地站在水边,向对岸望去,看到他所爱慕的那个姑娘正向水边走来,心里很高兴;可不久,芦苇挡住了他的视线,看不到她了。
他以为那姑娘正向上游走去,也就沿着河岸向上走;走了长长的一段艰难而又曲折的路,却依旧是什么也没有看见。
他不灰心,又折回来去追寻好,最后终于看到她正站在河中的一个小洲上;这时他内心便充满了喜悦。
全诗三章。
一、用水岸边的.秋景起兴,抒发了主人公与日夜相思的心上人欢会艰难之情。
二、用反复咏叹方法,更深入一层把主人公企求和失望的情绪推向高潮。
三、反复咏叹,表现了依然是可望而不可会晤,深沉的相思之情。
讨论以下问题:
1、这首诗是怎样表现诗人执着的爱情追求的?
2、这首诗各章的基本内容是相同的,仅仅是换了几个词语,你认为这样写是否重复?为什么?请简要说说你的理由。
高中语文必修三教案
1、了解托尔斯泰及其代表作品,了解《战争与和平》的内容和主旨。
2、通过文本分析,把握少女娜塔莎的思想感情,分析人物形象。
3、通过娜塔莎形象分析,了解和掌握刻画人物的艺术手法。
4、了解“圆形人物”与“扁平人物”。
1、心理描写和语言描写对娜塔莎这一人物形象的刻画作用。
2、对作为圆形人物的娜塔莎这一人物形象的复杂个性的理解。
一、文学常识:
1、作家简介:
列夫·托尔斯泰,19世纪俄国最伟大的现实主义作家。他的思想中充满着矛盾,这种矛盾正是俄国社会错综复杂的矛盾的反映,是一个富有正义感的贵族知识分子在寻求新生活中,清醒与软弱、奋斗与彷徨、呼喊与苦闷的生动写照。他被列宁称为“俄国革命的镜子”。有人评价他是“从文艺复兴以来,惟一能挑战荷马、但丁与莎士比亚的伟大作家”。托尔斯泰是俄罗斯文学创作时间最长、作品数量最多、影响最深远、地位最崇高的作家,是大师中的大师。
代表作品有长篇历史小说《战争与和平》《安娜·卡列宁娜》和最后一部长篇小说《复活》,以及自传体小说三部曲《幼年》《少年》《青年》。
2、作品简介:
《战争与和平》一直被人称为“世界上最伟大的小说”。它长达一百三十多万字,是列夫·托尔斯泰历经7年艰辛创作的鸿篇巨制,被列宁称为“了不起的巨著”。小说的主要情节就是围绕着保尔康斯基、别素霍夫、罗斯托夫、库拉金四大贵族家庭的生活展开的。小说的主人公是安德来·包尔康斯基、彼埃尔·别素霍夫和娜塔莎·罗斯托娃。
安德来和彼埃尔是探索型的青年贵族知识分子。安德来性格内向,意志坚强,有较强的社会活动能力,他后来投身军队和参与社会活动,在严酷的事实面前逐步认识到上层统治阶级的腐败和人民的力量。
彼埃尔心直口快,易动感情,缺少实际活动能力,更侧重于对道德理想的追求,后来主要在与人民的直接接触中精神上得到成长。
女主人公娜塔莎与两位主人公的关系使她成为小说中重要的连缀人物,而这一形象本身又是个性鲜明、生气勃勃的。小说充分展开了娜塔莎热烈而丰富的情感,她与人民和大自然的接近,她的民族气质,以及她在精神上的成长。这几个主要人物形象都具有较高的认识价值和审美价值。
选文内容为安德烈·保尔康斯基因贵族会之事而去拜托罗斯托夫伯爵,在伯爵家他被充满生命力的年轻小姐娜达莎深深地吸引了。但由于秃山老公爵强烈反对,只好互相约以一年的缓冲期,而后,安德烈·保尔康斯基即出国去了。但是,年轻的娜达莎无法忍受寂寞,且经不起彼尔之妻爱伦的哥哥阿纳托尔的诱惑,而擅自约定私奔,因此,与安德烈·保尔康斯基的婚约即告无效。安德烈·保尔康斯基于多勃琪诺战役中身受重伤,娜达莎于伤兵中发现将死的安德烈·保尔康斯基。她向他谢罪并热诚看护他,但一切都是徒劳了,安德烈·保尔康斯基仍然逃不过死亡之神而去世了。
小说的最后一卷,彼埃尔回到莫斯科。他把自己在战争中的历险经过讲给娜塔莎听。他们互相爱慕起来。1813年,他们结了婚,组成一个幸福的家庭。
高中生物必修一课件
人体的酶大多数是蛋白质,水解后得到的是氨基酸;有少部分酶是rna,水解后得到核糖核苷酸.
3.激素和酶都不组成细胞结构,都不断的发生新陈代谢,一经起作用就被灭活对吗?
不对,酶属高效催化剂能反复反应。
4.酶活性和酶促反应速率的区别。
酶促反应速率和酶的活性、底物浓度都有关。当底物浓度相同时,酶活性大,酶促反应速率大。当酶活性相同时,底物浓度大,酶促反应速率大。
5.由丙氨酸和苯丙氨酸混和后随机形成的二肽共有几种?
可形成丙氨酸--丙氨酸二肽(以下简称丙--丙二肽,以此类推),丙--苯二肽,苯--苯二肽,苯--丙二肽,共有四种。
6.甲基绿吡罗红与dna和rna显色的原理是什么?
7.什么是还原性糖,又有哪些?
还原性糖种类:还原性糖包括葡萄糖、果糖、半乳糖、乳糖、麦芽糖等。非还原性糖有蔗糖、淀粉、纤维素等,但它们都可以通过水解生成相应的还原性单糖。
8.儿童和病愈者的膳食应以蛋白质为主,对吗?
不对,应该是膳食增加适量的蛋白质类营养。因为生命活动以糖为主要能源。
9.在鉴定还原糖的时候斐林试剂甲和乙为什么要混合均匀?分开不行?
10.双缩脲试剂a和b分别按先后加如有它的什么道理吗?解释.混合加又为什么不行?
文档为doc格式。
高中语文必修4说课稿
我今天说课的题目是《雨霖铃》。下面我从教材分析、学情介绍、教学方法、学习方法、教学过程五个部分来进行说明。
一、教材分析。
(一)单元教学目标。
本单元选取的是四位婉约派著名词人的作品。四人中柳永和李清照是婉约派的代表人物,而柳永是北宋第一个专力写词的文人,李清照是宋代最杰出的女词人,四人在词坛上都占有一席之地。教材编者可谓用心良苦,编选四人各富代表性的词来学习,通过横向比较,使学生了解同是婉约派词人在创作上的个性差异,进一步体会四位词人的创作风格。
本单元教学课上努力做到学生、教师、编者和文本之间的平等对话与交流,在学生理解词的内容后,教给鉴赏词的方法。通过鉴赏,体味词中表达的情感,分析作者是如何传情达意的,进一步了解词的特点和写法(情景交融、点染、白描、叠字等),让学生在学习后对词的鉴赏建立一个初步的感性的理解。
因为必修五模块已没有古典诗词的学习内容,所以本单元的学习还应引导学生对鉴赏古典诗词的一般方法进行总结,为以后进行诗歌与散文系列模块的选修打下坚实的基础。
(二)课文特点。
这首词是宋代婉约派的代表作。这首词写的是才情卓著、但一生仕途坎坷不济的柳永离开都城汴京(现在河南开封)时与一位红颜知己缠绵悱恻的别离情景。以“离情”为线索,用白描、铺叙、点染的手法,细致地描写了情人话别时留恋难舍的情景,反映了作者仕途失意的郁闷心情,景中见情,以情带景,是柳永的代表作。其中的“杨柳岸晓风残月”被誉为千古名句。
《教学大纲》要求“培养学生初步鉴赏文学作品的能力,能感受形象,品味语言,有自己的情感体验和思考,受到感染和启迪”。根据教材特点及《大纲》要求,确立教学目标如下:。
知识目标:1、了解婉约派的主要特征;2、了解柳永及“雨霖铃”词牌。
能力目标:1、初步掌握鉴赏词的基本步骤和方法;2、理解“景中见情、缘情设景”的艺术特色;3、理解虚实结合的艺术表现手法。
情感目标:培养对古典诗词的热爱及纯正的文学趣味。
教学重点为:1、“景中见情、缘情设景”的艺术特色;2、理解虚实结合的艺术表现手法。
教学难点为:名句的鉴赏方法。
二、学情介绍。
本课的教学对象是高二年级的学生,对词这种体裁并不算陌生。在初中时已有接触,必修一学过毛泽东的《沁园春•长沙》,感受了词的语言美、意境美,但只停留在较浅的层面上,他们的思维能力和审美能力还有待提高,所以教师要引导学生进入特定的审美意境,培养学生的鉴赏能力。
三、教学方法。
孔子曰:“不愤不启,不悱不发。”教师应善于启发,相机诱导,教学才能获得成功。现代教育理论认为“学生是主体,教师是主导。”教学本身就是教师与学生的双边活动。据此采取以下教学方法:。
启发诱导式教学法、学生讨论与教师点拨相结合的方法。
叶圣陶说:“‘讲’都是为了达到用不着‘讲’,‘教’都是为了达到用不着‘教’。”教学活动中,教师既要“授之于鱼”,更要“授之于渔”。据此,学习这篇课文,教会学生一种学习方法:学习名句鉴赏法——易词造意法。
此外还灵活运用提问法、讨论法、练习法和板书图示法。
四、学法指导。
整体把握内容,再现意境体诗情,易词造意赏名句,熟读背诵多识记。
五、教学过程。
(一)、导入语。
(二)、介绍柳永及写作背景。
作者柳永才情卓著,但一生仕途坎坷,早年屡试不第,生活穷困潦倒,处世抱着一种玩世不恭的态度。更多的时日跟歌伎们一起,过着浪荡自由、浅斟低唱的生活。他深深了解这些歌伎们的生活,深切同情他们的不幸遭遇。在他的作品中,很多是反映同他们在一起的悲欢离合。《雨霖铃》便是其中为世人传诵的一首。这首词写的是他离开都城汴京城(现在河南开封)时与一位红颜知己缠绵悱恻、哀婉动人的别离情景。
(三)、朗读课文:整体感知词的内容和感情。
1.播放配乐朗读磁带。
2.诵读点评。
3.学生放声朗读,自行品味。要求:读准字音,熟悉内容,把握感情,注意语调、节奏,熟读成诵。
4.指名诵读,感受本词的情感氛围。
(四)、探究赏析。
教师点拨名句,深化学生理解:(视学生掌握情况决定详略分析)。
例一:“寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。
寒蝉凄凉急促地叫着,面对着长亭,正是傍晚的时候,急雨刚刚停歇。
例二:“执手相看泪眼,竟无语凝噎。”
问1、情人的离别,照我们当下的情形,一般采取怎样的方式?为什么作者在这里用“执手”?为什么不用“吻别”“拥别”“话别”或是“挥手告别”甚至是“挥着手绢”等方式。
学生可能只会注意到作者当时没有现在开放,不可能“吻别”“拥别”。但这种理解是浅层次的,教师要诱导从中华民族的文化心理角度去理解,“执子之手,与君偕老”相当于现代汉语中的“牵手”,此处“执手”一方面写出其“不舍”,另一方面,“执手”这一动作大胆直接,充分体现了柳词“俗”与“直”的一面。
此处用人物的动作表情来揭示内心活动,大胆率直,语言通俗而感情深挚,形象逼真,如在目前。
例三:“念去去千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。”
问1、将“去去”改为“此去”如何?
问2、“千里烟波”改为“千里波涛”如何?
问3、既然是“沉沉的暮霭”为什么“楚天”却会“阔”呢?这不矛盾吗?
采用讨论的方式,可由学生先提出可供置换的意象或词语,再进行比较,品评。
此词不是简单的写离情别意,而更多的渗透了作者的“前途黯淡,归期渺茫,命运难测”的身世之感。这一点是学生最容易忽视的。
学习下阕,重点鉴赏典型诗歌意象。
典型意象:酒、柳、风、月“今宵酒醒何处?杨柳岸,晓风残月”
问1:明代词评家贺裳称,柳永此词中有一“千古俊句”,是哪一句呢?
问3:改为“杨柳岸,凄风冷月”如何?
问4:改为“今宵梦醒何处”如何?
如学生有困难可稍作解释“名句”的特征,可用流行歌曲中的名句类比。
此环节需要相机点拔,学生很有可能出现“有所感却说不出”的情况。要通过诱导让其品出名句的魅力所在。
(五)、再次诵读本文,争取背诵。
总结上下片各写了什么内容?各用了哪些意象?
明确:上片:离别情景,以实写为主;下片:想象别后情景,以虚写为主。
建议由学生讨论,找意象。学生对意象的分析只要扣住主旨,言之有理即可。对学生未分析的意象,教师可适当提示补充。
(六)、小结。
人生无常,聚散不定,我们的生活总是充满了别离的苦痛。长亭送别,执手相看,柴门扶杖,汽笛声催,生命总在演绎着悲欢离合的故事,而当我们轻轻敲开古典诗词的门扉,不经意间就会发现一个个凄婉缠绵的动人故事,今天我们一起走进了柳永的词《雨霖铃》,感受作者了笔下哀婉动人的感情,想必也会有某种特别的感受,写下来吧。
(七)、作业(任选一题)。
1、将此词改写成现代诗。
2、比较《雨霖铃》与《念奴娇•赤壁怀古》,体会两首词的不同风格。
3、描写“都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发”场景,不少于100字。
高中语文必修三教案
1、赏析情景交融的艺术特点。
2、感受诗人深沉的苦痛与忧思。
1、体会诗歌中的意象为本文奠定了怎样的基调。
2、赏析情景交融的艺术特点。
一、导入新课。
公元759年,杜甫为避“安史之乱”,携妻儿由陕西入四川,寓居成都,依靠四川节度使严武等亲友的接济维持生活。765年四月,严武病逝,杜甫失去依凭,于是离开成都,经重庆等地到了夔州(今四川奉节),住了两年左右的时间。《秋兴》既是他旅居夔州时写下的一组诗,共有八首,“玉露凋伤枫树林”是其中的第一首。
二、赏析课文。
1、这首诗中描写了哪些景物?表达了怎样的感情?
首联以秋风起兴,以枫叶凋零、秋气萧森,寄寓老大伤悲、凄苦落寞的情怀。颔联紧承首联“巫山巫峡气萧森”语意,进而描绘望中的巫峡景象和殷森气愤:骇浪滔天,似暗寓了时局的动荡不安和心潮的翻卷不息;阴云匝地,又象征着国家命运的光景暗淡和作者心情的阴沉郁闷。颈联倾诉思乡衷曲,以“丛菊两开”、“孤舟一系”的图景,现出思乡之情的深沉浓烈和欲归不得的无奈与凄伤。尾联在一亩的秋风里,一片捣衣声的环境、气氛,含茹游子无家可归之惆怅凄凉,紧承上文之“故园心”,又暗扣题目,绾结全诗。
此诗以描绘秋景为外在的行文线索,以抒发悲愁之情作为连通各联的内在联络,以情感的起伏流转,贯穿次第展开的各组景物,形神教诲,浑然一体。
2、结合上一个问题,总结一下这首诗情景交融的特点。
全诗自始至终,情景两首互为依托、互相生发,融会一体,密不可分。如首联,枫树为秋露侵蚀伤残的景象,感发或者说是寄寓了作者在垂暮之年依然遭受凄风苦雨吹打得老大伤悲;而充塞于巫山巫峡的萧森秋气,则似乎是充溢于诗人心头的郁闷的象征或形象展示。又如颔联描绘江间波浪、塞上风云,作者既生动的表现出他们“兼天涌”,“接地阴”的外貌特征,又有意的强调了其动荡不安和阴晦不明,及诗人自身的惊魂不定和忧思不散。再如颈联书写思乡之情,同样是藉托“丛菊两开”“孤舟一系”的图景来生动的显现令人唏嘘悱恻的“故园心”。即便是最后两句,貌似纯粹写景,实则苍凉的暮色秋声,使人隐约感受到仿佛就是诗人阴沉苍凉的心情。整首诗既因物感兴,使情思有所附丽;又因即景寄怀,使景物有了生命。情因景生,景因情而活,情因景而显,景因情而深。真正达到了情景交融的境界。
3、其他艺术特色。
杜甫十分注重诗歌语言的锤炼,曾表示过“语不惊人死不休”的意愿。他后期所写的一些诗作,往往词句平易而意象新警,语法奇异而内蕴丰厚,语言精纯圆熟,已臻出神入化之境。拿这首诗来说,颔联中的“兼”“接”二字,即极为练达而传神。尾联在“白帝城高”之后缀以“急暮砧”,出人意表,却有着含蕴无穷的深长余韵。最为杰出的是颈联之遣词造句。上句之“两开”,既前应“丛菊”,表明客居夔州已两度春秋;有下启“泪”字,暗示两年之中时时都向东归故园,然而新院始终无法实现,每见菊花开绽就潸然落泪。如将“他日”解作“将来”,则更有归乡后痛定思痛,为今日之流离失所伤心再三的意味。与李商隐《夜雨寄北》“何当共剪西窗烛,却话巴山夜雨时”旨归相同。下句之“一系”同样语意双关。此二字既上承故园的思念之心一直牵系于此岸边孤舟,希望有一天能扬帆启航,顺流东下。不仅如此,上、下两句还互文见义:“丛菊两开”谓花开有时,“孤舟一系”伤归乡无期;“两开”见出时光流走,“一系”见出人迹淹留;“他日泪”是果,“故园心”是因……两句诗词语平易而涵蕴丰厚,句法奇异而旨意错综。对偶工稳而文气流荡,笔墨老成,炉火纯青。
三、小结主题。
这是一篇随物兴感、即景寄怀之作。诗人由深秋的衰残景象和阴沉气氛感发情怀,书写了因战乱而常年流落他乡、不能东归中原的悲哀和对干戈不息、国家前途未卜的担忧。自宋玉在《九辨》中感叹“悲哉!秋之为气也”以来,悲秋成为古代诗歌中常见的主旨,刘禹锡诗韵“自古逢秋悲寂寥”。但杜甫此诗,不但悲自然之秋,更是悲人生之秋和国运衰落之秋,充溢着苍凉的身世之感和家国之秋,含意较一般的悲秋之作远为深厚。
四、关于练习。
设题意图:引导学生参照古人的评点,加深对诗意的理解,并探寻作者隐藏在“秋兴”后面的思想情感。
高中语文必修三教案
1、了解中国古典诗歌语言富于暗示性的特质,进而提升古典诗歌鉴赏的能力。
2、熟读课文,了解“树叶”“木叶”“落叶”“木叶”的情感差别以及作者的观点。
3、理解并积累文中的古诗词句子,掌握文中出现的重点词语。
1、理解“树叶”“木叶”“落叶”“木叶”在艺术领域的差别。
2、把握中国古典诗歌语言具有暗示性的特征。高考导航:
1、积累文中“相去无几”“一字千里”等常考成语,纠正文中“一字千金”的错误。
2、把握诗歌语言的暗示性以及高考常见意象的含义。学法指导:
1、熟读课文,走进文本,认真细致地把握语句的含义以及作者的观点。
2、调动平时阅读文学作品的艺术体验,与文章中的相关评论做一番比较。
教学课时:1课时教学过程:一、导入。
“同学们好,我姓卓,卓文君的”卓“,我来自广西;我的丈夫姓张,来自云南富源。”
【提问】。
请问,我刚刚这段话给大家传递了一个什么暗示性的信息?
——我已经算得是云南人。
是的,文字具有联想意义,可以传递一些暗示性的信息,那么今天我们一起学习林庚先生的《说“木叶”》,看看木叶给我们传递什么暗示性的信息。
二、文本探究。
(一)摆现象——中国古代诗人钟爱“木叶”
【提问】。
文章的题目是《说“木叶”》,这告诉我们本文主要讨论的中心是“木叶”,那么请问,文中告诉我们一个有关“木叶”的什么现象?(请大家快速浏览第一段,筛选有效信息。)。
——现象:中国古代诗人钟爱“木叶”一词。【ppt展示】。
袅袅兮秋风,洞庭波兮木叶下。——屈原《九歌》。
洞庭始波,木叶微脱。——谢庄《月赋》。
秋风吹木叶,还似洞庭波。——王褒《渡河北》。
木叶下,江波连,秋月照浦云歇山。——陆厥《临江王节士歌》。
(二)析问题——分析“树叶”“木叶”“落叶”“落木”的艺术差别。
(1)“树叶”与“木叶”
【提问】“树叶”与“木叶”的差别点在于“树”与“木”,那么,二者有什么不同呢?(请大家快速浏览第三段、第四段,筛选有效信息,回答“树”与“木”的区别。)。
树——有生命力的,翠绿的,枝叶繁密的。
木——没有活力的,枯黄的,树叶落尽的。
【朗读】第四段最后两句话。
然则“高树”则饱满,“高木”则空阔;这就是“木”与“树”相同而又不同的地方。“木”在这里要比“树”更显得单纯,所谓“枯桑知天风”这样的树,似乎才更近于“木”;它仿佛本身就含有一个落叶的因素,这正是“木”的第一个艺术特征。
(2)“落叶”与“木叶”
【提问】“树叶”会让人联想到饱满青翠的叶子,的确不适合秋风叶落的季节,那我们改用“落叶”是不是就可以符合秋天的意境了呢?(请大家快速浏览第五段、第六段)。
落叶——强调的只是树叶落下的动态。
木叶——不仅强调了树叶落尽,树干光秃秃的样子,还暗含着落叶的微黄与干燥之感。
【朗读】第六段。
第一句:“木”不但让我们容易想起了树干,而且还会带来了“木”所暗示的颜色性。
第三句:至于“木”呢,那就说不定,它可能是透着黄色,而且在触觉上它可能是干燥的而不是湿润的。
第五句:而“木”的更为普遍的潜在的'暗示,却依然左右着这个形象,于是“木叶”就自然而然有了落叶的微黄与干燥之感,它带来了整个疏朗的清秋的气息。“袅袅兮秋风,洞庭波兮木叶下。”这落下绝不是碧绿柔软的叶子,而是窸窣飘零透些微黄的叶子,我们仿佛听见了离人的叹息,想起了游子的漂泊;这就是“木叶”的形象所以如此生动的缘故。
(3)“木叶”与“落木”
【朗读】第六段倒数三到六行。
“木叶”所以是属于风的而不是属于雨的,属于爽朗的晴空而不属于沉沉的阴天;这是一个典型的清秋的性格。至于“落木”呢,则比“木叶”还更显得空阔,它连“叶”这一字所保留下的一点绵密之意也洗净了:
(三)下结论——“木叶”与“树叶”在艺术领域有巨大差别;。
诗歌语言具有暗示性。
【朗读】最后一段(第七段)。
“木叶”之与“树叶”,不过是一字之差,“木”与“树”在概念上原是相去无几的,然而到了艺术形象的领域,这里的差别就几乎是一字千里。
【更正】课本的“一字千金”应改为“一字千里”。
【高考链接】把握常考成语的含义。
一字之差:原意是只相差一个字,用来比喻相差的很少。
相去无几:两者之间距离不远或者差别不大。
一字千金:称赞文辞精妙,不可更改。
一字千里:在某句话中,只有一个字的差别,表达出的意蕴却相差很大。
三、拓展延伸。
“树叶”与“木叶”不过一字之差,在艺术形象领域的差别却一字千里,这种一字千里的差别在中国古典诗歌中十分常见。下面就分析诗人为何钟爱“落红”“落英”而很少用“落花”的原因。
“落英”“落红”也就是“落花”之意,在古诗歌中“落英”出现的情况不少,《全唐诗》约有16句,《全宋诗》中约有36句,而《全宋词》就约有26句,但其中也有个别句“落英”不是做“落花”的意思。
如:宋代诗人欧阳修的《暮春门有感》“春事已烂漫,落英渐飘扬”。陆游《山居食每不肉戏作》“秋来更有堪夸处,日傍东篱拾落英。”秦观《如梦令》“桃李不禁风,回首落英无限”,晏几道《浣溪沙》“凉月送归思往事,落英飘去起新愁”等等。
以“落红”表落花意的也不胜枚举,《全唐诗》中约26处,仅《全宋词》中就约有91处,如:张先《天仙子》“风不定,人初静,明日落红应满径,苏轼《水龙吟》“不恨此花飞尽,恨西园、落红难缀”,龚自珍《己亥杂诗》“落红不是无情物,化作春泥更护花”等。
【提问】诗人们为何在当用“落花”时而弃之不用,却钟情于“落英”“落红”呢?
【结论】一、花字出现的时间比英字晚,“英”在《诗经》中就有,如《有女同车》中“有女同行,颜如舜英”,而“花”字起于北朝(见《辞源》)。二、“落英”“落红”与“落花”相比,前两者雅致,后者通俗。三、意韵不同,“落英”状花瓣缤纷飘落之态,“落红”尽显花的明艳之色,这都是“落花”一词所不能勾画的事物形象和不能透露出的情味。
【过渡】诗歌语言具有暗示性,一个词往往能暗示出作者的思想追求或者情感态度,我们一起看看下面这些诗句能暗示出诗人什么样的思想追求或者情感态度。
此夜曲中闻折柳,何人不起故园情?——李白《春夜洛城闻笛》。
乱花渐欲迷人眼,浅草才能没马蹄。——白居易《钱塘湖春行》。
人有悲欢离合,月有阴晴圆缺。——苏轼《水调歌头》。
东篱把酒黄昏后,有暗香盈袖。——李清照《醉花阴》。
四、课堂活动。
林庚,字静希。诗人、诗歌理论家。毕业于清华大学,与季羡林等人并称清华园“四剑客”。后一直任教于北京大学中文系。1986年,年事已高的先生决意退出讲坛,为学生最后一次讲屈原和李白。开讲那日,名流如云,燕园为之拥塞。整整一节课,先生只讲了一首诗,却讲得激情飞扬,贯通古今,出神入化。在先生的讲授中,长眠千古的屈子和诗仙神奇般地复活了。这堂课下来,听者皆感慨:诗歌竟然可以讲到这个境界!
是的,读诗可以获得心灵的抚慰,而写诗亦是一种情感的寄托。初学写诗,可以从一些小片段写起,重在灵感与坚持。下面,请同学们每人根据儿歌《春天在哪里》的格式,共同完成小诗《秋天在哪里》。
春天在哪里呀春天在哪里。
春天在那湖水的倒影里。
映出红的花呀映出绿的草。
还有那会唱歌的小黄鹂。
老师根据木叶的形象也写了一首诗,与同学们分享。配乐诗朗诵《听见叶落的声音》。
傍晚,天灰蒙蒙的,像个委屈的孩子,眼里噙满了泪水;秋夜,眼帘紧闭,在她微微的鼾声中,我听见,一片叶落的声音;清晨,窗子微合间,溜进一丝泥土的气息,我看见,一地斑斓;原来,银杏与红枫,相约在昨夜,悄悄和秋天见了个面。
五、课堂小结及板书。
《说“木叶”》一文从“木叶”出发,以浅显易懂的语言以及丰富的诗句,诠释了“诗歌语言具有暗示性”的深奥道理,让学生在体悟诗歌魅力的基础上,提高鉴赏诗歌的能力。
《说“木叶”》。
树叶——木叶...
落叶——木叶暗示性。
木叶——落木。
六、课后作业。
1、搜集整理古典诗歌中常见意象的含义及情感特征。2、阅读文章《林庚:喧闹时代里的隐退者》,积累写作素材。
高中语文必修三必修四文学常识
1、林黛玉进贾府:《红楼梦》曾被评为中国最具文学成就的古典小说及章回小说的巅峰之作,“中国四大名著”之首。全书共120回,后40回文字一般认为是高鹗所补。本文节选自第三回。《红楼梦》是一部中国末期封建社会的百科全书,十八世纪上半叶中国末期封建社会的一面镜子和缩影。是中国古老封建社会已经无可挽回地走向崩溃的真实写照。
曹雪芹(1715~1763):清代小说家,名霑,字梦阮,雪芹是其号,又号芹圃、芹溪。 2 、祝福:《祝福》写于1924年,收入作者的第二个小说集《彷徨》,是《彷徨》中的第一篇。
鲁迅,原名周樟寿(后改名周树人),字豫山,后改为豫才。发表第一篇白话小说《狂人日记》时(1918年5月)始以“鲁迅”为笔名。他的著作主要以小说、杂文为主,代表作有:小说集《呐喊》《彷徨》,历史小说集《故事新编》,散文集《朝花夕拾》(原名《旧事重提》),散文诗集《野草》,杂文集《坟》、《热风》、《华盖集》、《南腔北调集》、《三闲集》、《二心集》、《而已集》等16部。鲁迅以笔为武器,战斗一生,被誉为“民族魂”、现代文学的旗帜,是中国现代伟大的无产阶级文学家、思想家、革命家,中国现代文学的奠基人,是世界十大文豪之一。毛泽东评价他是中华文化革命的主将。“横眉冷对千夫指,俯首甘为孺子牛”是鲁迅先生一生的写照。
3、老人与海:海明威是当时“迷惘的一代”的代表作家。一方面他继承了马克·吐温的现实主义传统,一方面又在创作思想和创作方法上进行了革新,形成了独特的风格。1952年发表的中篇小说《老人与海》是他后期的代表作,集中体现了他的创作特色。当年他获得普利策奖,两年后荣获诺贝尔文学奖。1926年,长篇小说《太阳照样升起》的问世,使海明威成了欧美文坛上的新秀。他便成了“迷惘的一代”的代表作家。另有长篇小说《丧钟为谁而鸣》(旧译《战地钟声》,1940)。他的作品中,塑造了一系列永不服输的“硬汉子”形象。
4、蜀道难:《蜀道难》原本是乐府古题,李白初到长安会见贺知章,出示《蜀道难》,博得“谪仙”雅号。
李白(701~762),字太白,号青莲居士,盛唐最杰出的诗人。他继承了我国古代诗歌自《诗经》《楚辞》以至六朝诗歌的优秀传统,形成了歌行所特有的飘逸、奔放、雄奇、壮丽的艺术风格。李白也是五七言绝句的圣手。五绝含蓄、深远,只有王维可以相比;七绝则韵味醇美,音节和谐流畅,感情真率,语言生动,真正做到了他自己所标举的“清水出芙蓉,天然去雕饰”的标准,和王昌龄的七绝,被评为有唐三百年的典范。强烈的浪漫主义色彩,是李白作品的艺术特点,他是继屈原而后我国最伟大的浪漫主义诗人。他以惊俗骇世的笔墨,恣意挥洒,描写了壮丽奇谲的世界,借以抒发个人怀抱的抑郁与不平。他鞭挞封建社会的魑魅丑怪,淋漓尽致,真所谓“笔落惊风雨,诗成泣鬼神”。
5、杜甫诗三首:杜甫(712~770),字子美,自号少陵野老,杜少陵,杜工部等。我国古代伟大的现实主义诗人,是著名诗人杜审言的孙子。其诗显示了唐代由盛转衰的历史过程,被称为“诗史”。以古体、律诗见长,风格多样,而以沉郁为主。被后世诗家尊为“诗圣”。有《杜工部集》。
6、《琵琶行》并序:“行”是古诗的一种体裁,是指那些流走自然、可歌可唱的诗篇。《琵琶行》是一首长篇叙事诗。白居易(772—846),字乐天,号香山居士。白居易诗的风格,深入浅出,以平易通俗著称。尤其是古体诗,意到笔随,没有雕琢拼凑的痕迹。
7、李商隐诗两首:李商隐,字义山,号玉溪生、又号樊南生,晚唐著名诗人。诗作文学价值很高,他和杜牧合称“小李杜”,与温庭筠合称为“温李”,李商隐的诗构思新奇,风格浓丽,尤其是一些爱情诗写得缠绵悱恻,为人传诵。但过于隐晦迷离,难于索解。
8、寡人之于国也:孟子(约前372—前289),名轲,字子舆,战国邹(今山东邹城东南)人。著名的思想家、政治家、教育家。《孟子》一书全面反映了孟子的思想。孟子是继孔子之后的一个最大的儒学大师,一向被认为是继承孔子学说的正统,后世将他和孔子并称。《孟子》在写作上很有特色。首先是善于雄辩,具有气势充沛、感情强烈、笔墨酣畅的风格;采用了多种方式方法进行辩论,逻辑谨严。其中最多的是各种发问的方式方法,时而提问,时而设问,时而反问,运用自如,灵活多变。其次,善用比喻和寓言陈述事理,辩论是非。
9、劝学:荀子(约前298—前238),名况,战国末期赵国人。当时人们尊重他,称他荀卿。荀子是先秦儒家的最后代表人物,在政治上,他针对孔子、孟子效法先王的思想,提出“法后王”,主张应该适应当时的社会情况去施政,要选贤能,明赏罚,兼用“礼”“法”“术”实行统治。他的许多思想为法家所汲取。在人性问题上,他不同意孟子的性善论,主张性恶论,认为后天环境可以改善人的恶的本性,所以他主张“明礼义而化之”。他很重视教育的作用,强调-教育功能的重要。荀子的散文说理透彻,气势浑厚,语言质朴,句法简练绵密,多作排比,又善于用喻。他一生“序列著数万言”,后人编为《荀子》,《劝学》是其中的第一篇。
10、过秦论:《过秦论》分上、中、下三篇。课文选的是上篇,着重叙述秦王朝的兴亡过程,揭露秦始皇的暴虐无道,指出秦王朝迅速灭亡的原因是“仁义不施而攻守之势异也”。写这篇文章的目的是劝谏汉文帝对人民实行宽松的政策。
贾谊(前200—前168),西汉洛阳(今河南洛阳)人,西汉杰出的政论家、文学家。18岁时以文才显名,20岁被汉文帝刘恒召为博士,不久迁太中大夫,参与政事,深受倚重。因提议改革政治,遭权贵、老臣嫉妒、毁谤,贬为长沙王太傅。转任梁怀王太傅。梁怀王堕马而死,他“自伤为傅无状”,一年后也忧郁而死,年仅33岁。他的政治思想基本上属于儒家一派。所著政论以《过秦论》《陈政事疏》《论积贮疏》最有名。其文议论风发,挥洒自如,气势磅礴,雄辩有力,颇有文采,感染力很强。对当时和后世都很有影响。原有集,后散佚,今人辑有《贾谊集》,包括《新书》十卷。
11、师说:《师说》是韩愈的一篇著名论文。作者韩愈是“古文运动”公认的领袖。这篇文章是针对门第观念影响下“耻学于师”的坏风气写的。
韩愈(768—824),字退之,唐代河阳人。每自称“祖籍昌黎”,故世称韩昌黎;因最后官至吏部侍郎,故又称韩吏部;卒谥“文”,故后世又称他为韩文公。他的著作收在《昌黎先生文集》里。韩愈是唐代著名的散文作家和诗人,是“古文运动”的倡导者。所谓的“古文”,是和当时流行的重词藻、轻内容的骈文相对立的,即奇句单行,以儒家思想为基本内容,取法先秦两汉文体的散文。“古文运动”,实际上是以复古为解放,目的在继承古人用通俗平易的语言抒情达意的优良传统。只要看韩愈主张写文章要“唯陈言之务去”,学习古人文章要“师其意,不师其辞”,强调“文从字顺”,“词必己出”,就可见这实际上是一种文风和文学语言的革新运动。后世称唐代的韩愈、柳宗元和宋代的欧阳修、苏洵、苏轼、苏辙、曾巩、王安石为唐宋八大家。
12、动物游戏之谜:周立明,国际行为分析协会会员,曾任少年儿童出版社副总编辑。
13、宇宙的边疆:卡尔·萨根(carl sagan,1934—1996),美国人,曾任美国康奈尔大学行星研究中心主任,被称为“大众天文学家”和“公众科学家”。
14、一名物理学家的教育历程:加来道雄,美籍日裔物理学家,毕业于美国哈佛大学,获加利福尼亚大学伯克利分校哲学博士学位,后任纽约市立大学城市学院理论物理学教授。主要著作有《超越爱因斯坦》(与特雷纳合著)、《量子场论》《超弦导论》。
新课标高中语文必修四文学常识
1、《窦娥冤》节选自《关汉卿戏曲集》,全名《感天动地窦娥冤》,共 四 折 一 楔子。作者:关汉卿 号己斋叟 ,元代 戏曲家 家,著有 《望江亭》、《单刀会》、《救风尘》、《拜月亭》(写出3部),他是我国戏剧的创始人,数量超过了英国的“戏剧之父” 莎士比亚 ,被称为“ 中国的莎士比亚 ”。
2、元曲分为散曲和杂剧,前者属于诗歌,后者属于戏剧。散曲在体裁上又可分为小令和套数。散曲没有动作、说白,便于清唱。元杂剧标志着我国戏剧进入成熟阶段。
3、元曲四大家及代表作:关汉卿《窦娥冤》 、马致远《汉宫秋》、白朴《 梧桐雨》、郑光祖《倩女离魂》。
4、元杂剧剧本一般由 四 折 一至两个 楔子构成一本。杂剧的角色分为旦、末、净三大类。一本杂剧只限一个角色唱,或正旦,或正末,由正旦主唱的称为旦本,由正末主唱的叫末本。一些次要的男女角色被称为 外旦、外末、冲末 等,反面的角色男的叫净或副净 ,女的叫搽旦 。其中“孤”对应的角色名目是 官员,孛老老年男性 ,卜儿老年妇女 ,徕儿 儿童 。杂剧的舞台演出由“唱 (曲词)”“ 科(舞台动作) ”“ 白(人物台词) ”三部分组成。
必修四高中语文教案
1.认识生命的本质、生命的意义,培养正确的人生观。
2.领悟品味哲理性语言。
认识生命的本质、生命的意义。
领悟品味哲理性语言。
1课时。
1.导语:
多媒体展示奥斯特洛夫斯基的名言:“人最宝贵的是生命,生命对于每个人只有一次……”
奥斯特洛夫斯基的名言表达了强烈的生命意识,愿每个人都珍视生命、热爱生命。今天,我们将借助蒙田的《热爱生命》来领悟生命的意义,认识生命的本真。
2.品味下列语句,说出你的理解。
a.“我们的生命受到大自然的厚赐,它是优越无比的。”
(生命是经过数十亿年的时光演化而来的。是自然的哺育,也是自然的杰作。无可比拟。)。
b.“生之本质在于死。”
(有生就有死,没有死也就没有生。死亡是生命的另一种形式)。
c.“只有乐于生的人才能真正不感到死之苦恼。”
(因为好好享受过生活,对死亡就不感到遗憾。)。
d.“生活乐趣的大小是随着我们对生活的关心程度而定的。”
(关心生活,才能感受到生活的乐趣,更好地享受生活。)。
e.“剩下的生命愈是短暂,我愈要使之过得丰盈充实。”
(用“丰盈充实”的生活使生命相对延长。)。
3.延伸文章内涵:
问:由你能够领悟到生命的本真吗?
蒙田在《热爱生命》中说:人们总是喜欢把生命的时间用“度日”来概括,其实,坏日子,要飞快地去“度”,好日子,要停下来细细品尝。只有不懂生活的人,才会以为生命的利用不外乎在于将它打发、消磨掉,仿佛这是一件苦事、贱事似的。而我却觉得它值得称颂,富于乐趣。如果我们觉得生命不堪重压或是白白虚度此生,那只能怪我们自己。因此,只有乐于生的人才能真正不感到死的苦恼。感受生活,体验生活,我才能比别人多享受到一倍的生活,因为生活乐趣的大小是随我们对生活的关心程度而定的。我想抓紧时间去留住稍纵即逝的日子,剩下的生命越是短暂,越要使之过得丰盈饱满。
其实,生命的时间对于每一个人都是公平的,而每一个人如何对这有限的时间加以精确利用,使自己的生命过得充实,却是一门高深的学问。从中国文化中,我们可以看到,中国古人尽管是在人生的痛苦和悲悯中,仍然能够发掘诗意的本质和快乐的天性。
孔子一生辗转于各诸侯国之间,理想不得实现,曾经因为长得像阳货而被围困于陈蔡,断粮七月。但当他与几名__共坐,听他们述说各自的志向时,并没有赞同想为官为相的子路、冉有等人。唯有曾点说道:“暮春者,春服既成,冠者五六人,童子六七人,浴乎沂,风乎舞,咏而归!”这种悠然自得的生活向往使孔子不由喟然叹道:“吾与点也!”(我赞同曾点的看法)。
孔子的“仁”的学说中,博施济众的社会关怀占有重要的地位。但是,在这一的带有审美境界的对话中,孔子却给予注重个人精神生活的曾点以很高的评价。可见,在孔子整个理想人格或理想境界中,精神生活的自在、自得、适意、畅达的境界是他所孜孜以求的。因此,咏而归的想象,成了人的内在气象和胸襟气度的表现。
这种审美意义上的“曾点气象”,事实上已经超越了社会关怀、文化忧患和道德本位等方面,达到了胸心悠然,而与天地万物上下同流,进入一种极高的超然自得的人生境界。这种具有自己独立心性见解和自由人生态度的生存方式,远远超出了常人的境界,也被人称为“高人境界”。
现实人生不会以个人的意志为转移,欢乐安逸时不要沉湎享受,逆境艰难时不要垂头丧气,要以从容的'心境勇敢地面时现实人生,从春天的一丛小草一只蝴蝶中,从秋日水中流动的月影里,发现美之所在,找到快乐的源泉。
音乐家莫扎特的佚事宛如童话,他与妻子婚后在贫苦的生活中相互慰藉,感情十分融洽。一个寒冷的清晨,一位友人去拜访他们,看到莫扎特夫妇正在携手跳舞,因为他们无钱买炭御寒,就以跳舞来暖和身体,在对方明亮而乐观的眼睛中,他们一定看到了快乐。只有心灵快乐的人,才会享受生命的快乐,只有生命的快乐,才能让我们感觉到心灵的健全。
人生有很多苦恼,有很多打不开的名缰利锁。人为追求名利而四处奔波,弄得心力交瘁,心神不定,所以很难体会到生活的乐趣,体会到生命的从容不迫。在对名利的追逐中,将人生全部事情都手段化,使得自己成为在生命路途中四处奔走而不知所终的困兽,丧失了生活中闲庭信步的从容。
《世说新语》中有这样一个故事:“王子猷居山阴,夜大雪,眠觉开室,命酌酒,四望皎然,因起仿惶,咏左思《招隐》诗。忽忆戴安道,时戴在刻,即便乘小船就之,经宿方至。造门不前而返。人问其故,王曰:“吾本乘兴而来,兴尽而返,何必见戴。”这种寄兴趣于生活过程本身价值而不拘泥于目的行径,体现了晋人那种任性自然、超迈玄远的生活态度。而这正是当代人所缺乏的境界。
4.结束语:
当代社会节奏越来越快,人们在固定的生活轨道中疲于奔命。从小当学生时忙于考试,快于找工作,成家后忙于生计,生子后又为下一代操劳。在无尽的繁忙中,人的灵性被湮灭,快乐被剥夺,只剩下忙碌与疲惫。那皎洁的月亮,在古人眼中蕴含了情、蕴含了思、蕴含了憧憬,但在当代人眼中,却只是一个布满了环形山的卫星。
世界并不是完满的,连美神维纳斯都是断臂的,但那种残缺的美让人如痴如醉。如果我们对生命能够多一些认识,对生命的快乐有一种切身的体会,就会更远离功名利禄,更远离凡俗,更去掉躁动不安的心理,而是在生命的从容中感受到生命的真正意义。即陶渊明那种“采菊东篱下,悠然见南山”的境界。
要达到这种高妙超然的乐和境界,需要人们一生去追求。
愿我们每个个人都能珍惜生命,热爱生命,在生命的每一天都能焕发“丰盈饱满”的气象。
高中语文必修一~~必修五名句高中语文必修一必背篇目
1、《沁园春长沙》中,上阕直抒胸臆的.句子:____________________________;下阕中体现了壮志凌云的英雄气概的句子:________________________________。
2、__________,风华正茂;书生意气,__________。(《沁园春长沙》)。
3、青,取之于蓝而青于蓝;____________________。
4、木直中绳,___________,__________。
5、故木受绳则直,__________,____________________,则智明而行无过矣。
6、吾尝终日而思矣,______________________;________________,不如登高之博见也。
7、________,________,而致千里;________,__________,而绝江河。
8、________________,善假于物也。
9、积土成山,__________;__________,蛟龙生焉;__________,________,圣心备焉。
10、故不积跬步,______________,____________,______________。
11、__________,不能十步;____________,功在不舍。
12、锲而舍之,__________;锲而不舍,____________。(《荀子劝学》)。
13、师者,所以__________________。
14、人非生而知之者,____________?惑而不从师,__________________________。
______________,______________,__________________。
____________,__________________。
17、____________,__________,__________,__________,小学而大遗,吾未见其明也。
18、位卑则足羞,____________________。
19、是故弟子不必不如师,____________。__________,__________,如是而已。(《师说》)。
20、____________,水波不兴。
21、举酒属客,________________,________________。
22、少焉,______________________,徘徊于斗牛之间。
23、纵一苇之所如,________________。
24、________________,而不知其所止,__________________,羽化而登仙。
25、桂棹兮兰桨,__________________。渺渺兮予怀,__________________。
26、__________________,泣孤舟之嫠妇。(比喻、对偶)。
27、“____________,____________”此非曹孟德之诗乎?
29、驾一叶之扁舟,________________。寄蜉蝣于天地,________________。
30、哀吾生之须臾,________________。挟飞仙以遨游,________________。
31、____________,而未尝往也;______________,而卒莫消长也。
32、盖将自其变者而观之,________________;自其不变者而观之,________________。
______________,是造物者之无尽藏也,而吾与子之所共食。(《赤壁赋》)。
34、意有所及,________________。
35、__________________,而莫得其涯;__________________,而不知其所穷。
36、______________,________________,四望如一。(《始得西山宴游记》)。
高中语文必修知识点3
文言句式:
1、判断句。
陈涉,瓮牖绳枢之子,甿隶之人,而迁徒也。
为天下笑者,何也?仁义不施而攻守之势异也。
陈涉之位,非尊于齐、楚、燕、赵、韩、魏、宋、卫、中山之君也。
2、被动句。
为天下笑者,何也?
3、状语后置。
陈涉之位,非尊于齐、楚、燕、赵、韩、魏、宋、卫、中山之君也;。
谪戍之众,非抗于九国之师也。
4、省略句。
(1)省略主语。
(秦)因利乘便,宰割天下,分裂山河。
(百越之君)委命下吏。
(2)省略宾语。
以(之)为桂林、象郡。
铸以(之)为金人十二。
(3)省略介词。
聚之(于)咸阳。
高中语文必修文学常识
1.朱自清(1898~1948):原名朱自华,字佩弦,号秋实,祖籍浙江绍兴,1898年出生于江苏东海。1928年出版散文集《背影》,著名的散文家、诗人、学者、民主战士。另有散文集《背影》《欧游杂记》《你我》等。他的散文以“语言洗练”“文笔秀丽”著称。毛泽东称赞他“表现了我们民族的英雄气概”。
2.《采莲赋》:南朝皇帝萧统著。
3.《西洲曲》:南朝乐府中的诗。
4.周瘦鹃:现代作家,翻译家,民国时期“鸳鸯蝴蝶派”(文学流派)代表作家。
5.鲁迅(1881~1936):原名周树人,字豫才,浙江绍兴人。现代文学家、思想家、革命家,中国无产阶级文学的的主将,现代文学的奠基人。
“鲁迅”是他在1918年发表我国现代文学史上第一篇白话小说《狂人日记》时所用的笔名。主要作品有:小说集《呐喊》《彷徨》《故事新编》;杂文集《而已集》《二心集》《华盖集》《且介亭杂文》等十六部;散文集《朝花夕拾》;散文诗集《野草》。“横眉冷对千夫指,俯首甘为孺子牛”是其一生人格精神的写照。
6.陶渊明,一名潜,字元亮,世称靖节先生,自号五柳先生。东晋末年著名诗人,也是我国第一位田园诗人。代表作有《桃花源记》《归去来兮辞》《五柳先生传》《归园田居》等。“亲戚或余悲,他人亦已歌,死去何所道,托体同山阿。”出自他的《挽歌》。
7.《文心雕龙》:中国古代文学理论巨著,作者为南朝梁文学理论批评家刘勰。
8.金圣叹:名人瑞,字圣叹,明末清初文学批评家。曾把《离骚》《庄子》《史记》、杜诗、《水浒传》与《西厢》合称“六才子书”,并对后两种进行批改。其批改《水浒》,成书于崇祯末期,将七十一回以后关于受招安、征方腊等内容删去,增入卢俊义梦见梁山头领全部被杀死情节,以结束全书。批语中颇有独到之见,也表现了反对农民起义的立场。
9.顾炎武:号亭林,字宁人,江苏昆山人,明末清初的思想家、文学家,著有《日知录》。
10.汪曾祺:江苏高邮人,现当代作家,“京派小说”代表。代表作有小说《受戒》《大淖记事》等。
11.列夫•托尔斯泰:俄国伟大作家,代表作有长篇小说《战争与和平》《安娜•卡列尼娜》《复活》等。
12.乔治•桑:法国女作家,主要作品有长篇小说《康素爱萝》、《安吉堡的磨工》。
13.《烛之武退秦师》选自《左传》。《左传》是我国第一部叙事详细的完整的编年体历史著作,相传为春秋末年鲁国史官左丘明所作,按照鲁国国君的世系纪年,记载了我国自公元前722年以后250多年的许多史料。也称《春秋左氏传》,又名《左氏春秋》,与《公羊传》《谷梁传》合称为《春秋三传》,是优秀的历史散文著作。
14.《勾践灭吴》节选自《国语》。《国语》是我国最早的一部国别体史书,记载了周穆王十二年到周贞定王十六年间的史实。
16.《论语》是记载春秋末期大思想家孔子及其弟子言行的书。全书共二十篇,内容涉及政治、教育、文学、哲学以及立身处世的道理等多方面,为语录体。《论语》是有关儒家思想的经典著作,与《大学》《中庸》《孟子》,合称“四书”。
17.孟轲(约前372—前289),字子舆,战国时邹人,儒学大师,有“亚圣”之称。《孟子》是一部记录孟子言行的.书,由孟轲及其弟子编成共七篇,内容涉及政治活动、政治学说以及哲学、教育、伦理,。孟子的主要主张是仁政、民贵、君轻。认为“人性本善”。(见第五册)。
18.荀子(约前313—前238),名况,战国时赵国人,著名思想家。主张“法后王”“性恶论”。《荀子》为荀子和其弟子所作,是先秦儒家重要作品。
19.庄周(约前369-前286),战国宋人,古代著名思想家,道家学派代表人之一。《庄子》为他和其弟子所作,文学性强,多寓言,是道家思想的重要著作。与道家学派创始人老子合称“老庄”。
20.贾谊:西汉洛阳人,政治家、文学家,世称贾生。著作有《新书》、《吊屈原赋》等。
21.司马迁(约前145-约前87),字子长,西汉史学家、文学家和思想家。著作《史记》是我国第一部纪传体通史,它包括12本纪(帝王传记)、30世家(诸侯传记)、70列传(著名人物传记)、10表、8书,共130篇。它与《汉书》《后汉书》《三国志》合称“四史”。鲁迅称赞《史记》是“史家之绝唱,无韵之离骚”。(关于《史记》见第六册)。
22.王羲之:(321~379)字逸少,东晋琅玡临沂(现在山东省临沂)人。他是古代著名的书法家,其笔势“飘若浮云,矫若惊龙”,有“书圣”之称。王羲之胸怀旷达,喜好自然山水,他的散文疏朗简净,韵味悠长,显示了他的文学功底。因他作过右军将军,后人又称他为王右军。《兰亭集序》即兰亭会诗集的序言。
23.《伊索寓言》:相传为公元前六世纪古希腊人被释奴隶伊索所编,搜集有古希腊民间故事,并加入印度、阿拉伯及基督教故事,共三百五十余篇。
24.钱钟书(1910――1998):现代文学研究家、作家,字默存,号槐聚,曾用笔名中书君,江苏无锡人。代表作品有:两部著名的学术论著《谈艺录》《管锥编》,散文集《写在人生边上》,短篇小说《人•兽•鬼》和长篇小说《围城》。
25.卢梭:法国启蒙思想家、哲学家、教育家、文学家。代表作有《爱弥儿》《忏悔录》等。
26.孙犁:河北省安平县人,现代小说家、散文家。少年时期便开始接触五四新文学,作品集为《白洋淀纪事》,其中《荷花淀》等作品是广为流传的名篇。散文《黄鹂》蕴涵着深刻的哲理。
27.史铁生:北京人,当代著名小说家。作品有:《我的遥远的清平湾》《插队的故事》《合欢树》。
28.王勃:字子安,初唐文学家。著有《王子安集》。他和杨炯、卢照邻、骆宾王并称“王杨卢骆”,亦称“初唐四杰”。《滕王阁序》是其骈文代表作。
29.韩愈:字退之,也称韩昌黎,唐代文学家,唐代“古文运动”的倡导者。“唐宋八大家”之首。《师说》是其散文代表作。著有《昌黎先生文集》。
30.杜牧:字牧之,唐代文学家。晚年居住长安城南樊川别墅,因号杜樊川。善用绝句形式讽咏时事。著有《樊川文集》。
31.苏洵:字明允,别号老泉。北宋文学家。著有《嘉佑集》。与其子苏轼、苏辙并称“三苏”,俱在“唐宋八大家”之列。
32.王安石:字介甫,晚号半山,官至宰相,封荆国公,世称王荆公,谥号文,世称王文公。临川人。北宋政治家、思想家、文学家。“唐宋八大家”之一。著有《临川先生文集》。
34.欧阳修:字永叔,号醉翁、六一居士,谥号文忠,北宋文学家、史学家,北宋古文运动的领袖,“唐宋八大家”之一,著有《欧阳文忠公文集》。提倡“文”“道”并重,反对浮靡文风。《六一诗话》开创“诗话”这一新的体裁,对后世诗歌理论的发展有一定影响。
35.归有光:字熙甫,号震川,世称震川先生,是明代著名的古文家。著有《震川文集》。
36.张溥:字天如,明代文学家,天启年间组织应社,崇祯初年又创复社,从事文学和政治活动。《五人墓碑记》选自他的《七录斋集》。
37.姚鼐:字姬传,一字梦古,室名惜抱轩,人称惜抱先生,清代桐城派古文家。著有《惜抱轩诗文集》,《登泰山记》选自该书。
38.龚自珍:清代思想家、文学家。著有《龚自珍全集》。己亥年在辞官归途中写了315首绝句,总题为《己亥杂诗》。
康桥:剑桥。
41.穆旦:九叶诗派代表诗人之一,诗集《探险者》《九叶集》。
42.舒婷:朦胧诗派代表人物,代表作《致橡树》《祖国啊,我亲爱的祖国》。
长篇诗体小说《叶甫盖尼•奥涅金》(又叫《欧根•奥涅金》)。
44.华兹华斯:英国“湖畔诗派”代表诗人。
45.裴多菲:匈牙利爱国诗人,代表诗歌《自由与爱情》“生命诚可贵,爱情价更高。若为自由故,两者皆可抛。”
46.《诗经》和《离骚》,分别开创了我国诗歌创作现实主义和浪漫主义的优秀传统。
47.《诗经》是我国第一部诗歌总集。是西周初年至春秋中叶约五百年间的作品,通称《诗》或《诗三百》到汉代,儒家把它奉为经典,称《诗经》,按内容分为“风”“雅”“颂”三部分,按表现手法,分为“赋”“比”“兴”,“风雅颂赋比兴”合称“诗经六义”。
48.屈原:战国时期楚国人。
“楚辞”创立者和代表作家。我国历史上第一个伟大诗人,浪漫主义诗歌奠基人。代表作《离骚》《九歌》《天问》。《离骚》是《楚辞》代表作,我国古代最早的抒情诗,也是我国古代最长的抒情诗。《楚辞》收集战国时代楚国屈原,宋玉等诗集,由西汉刘向编辑,东汉王逸为作章句。
49.《孔雀东南飞》原名为《古诗为焦仲卿妻作》是我国古代最早也是最长的叙事诗,与北朝《木兰辞》并称“乐府双璧”(注意:《木兰辞》不属汉乐府民歌)。《玉台新咏》南朝徐陵编辑。
50.《孔雀东南飞》中的文化知识:
槌床便大怒:“床”当作“坐具”讲,不作“卧具”。
初七及下九:下九,农历每月十九日;上九:二十九日;初九:中九。
奄奄黄昏后:黄昏:十二时辰之一,是戌时(相当于现在19时至21时)。
寂寂人定初:人定:十二时辰之一,是亥时(相当于21时至23时)。
高中语文必修课本文化:必修一
1.选自《左传·僖公十年》。《左传》是我国第一部叙事详细的编年史著作,相传为春秋末年鲁国史官左丘明所作。它以孔子修订的鲁史《春秋》的顺序,主要记载了东周前期二百四十五年间的各国政治、经济、军事、外交和文化方面的重要事件和重要人物,是研究我国先秦历史很有价值的文献,也是优秀的散文著作。烛之武,郑国大夫。
《左传》:《左传》是记录春秋时期社会状况的重要典籍。取材于王室档案、鲁史策书、诸侯国史等。记事基本以《春秋》鲁十二公为次序,内容包括诸侯国之间的聘问、会盟、征伐、婚丧、篡弑等,对后世史学、代学都有重要影响。主要记录了周王室的衰微,诸侯争霸的历史,对各类礼仪规范、典章制度、社会风俗、民族关系、道德观念、天代地理、历法时令、古代代献、神话传说、歌谣言语均有记述和评论。晋范宁评"春秋三传"的特色说:“《左氏》艳而富,其失也巫(指多叙鬼神之事)。《左传》是研究先秦历史和春秋时期历史的重要代献,它代表了先秦史学的最高成就,对后世的`史学产生了很大影响,特别是对确立编年体史书的地位起了很大作用。它补充并丰富了《春秋》的内容,大大提高了《左传》的史料价值。
2.春秋时期有公、侯、伯、子、男等爵位。爵位分为公、侯、伯、子、男,男爵等还真不是西方独有的,我们周朝就开始了。春秋初期,周天子分封天下,一般就是功劳大的,分得土地多,爵位就高,就可以分封为公爵,就是晋文公、秦穆公、齐桓公等。总体就是分封的土地多,人口多,相应名号也就高了。
3.子:古代对男子尊称。
4.寡人:诸侯谦称,寡德之人。国君、诸侯别称:比如春秋后期燕国通过兼并,土地也多了,但是一般称呼还是燕侯。但是春秋后期周天子没什么地位,后期礼器乐崩,就是各诸侯礼仪、用的器物、奏的音乐都比较混乱,好多都用天子的,所以称呼也就混乱了。
到春秋后期,称呼大国国主公也行,也可以按照最初周天子分封的爵位称呼。
还有比如吴王夫差、楚庄王等,就是因为这些当时认为是蛮夷部落,周天子没有分封,自称为王的。战国后期,大部分诸侯都自立为王,这个王不同于春秋时期的王。
有些时候称侯的,就是说他是诸侯的意思。比如晋国是公,称侯的就是说他是诸侯。楚国没被封,叫王也不合适,经常就其他国家拜访就称呼楚侯。
5.执事:办事的官员,文中可用作对对方的敬称。
6.《战国策》是中国古代的一部历史学名著。它是一部国别体史书(《国语》是第一部),又称《国策》。由西汉刘向所整理编写。全书按东周、西周、秦国、齐国、楚国、赵国、魏国、韩国、燕国、宋国、卫国、中山国依次分国编写,分为12策,33卷,共497篇。主要记述了战国时期的纵横家的政治主张和言行策略,也可说是纵横家的实战演习手册。这部书有文辞之胜,在我国古典文学史上亦占有重要地位。本书亦展示了战国时代的历史特点和社会风貌,是研究战国历史的重要典籍。
7祖:临行记录神,引申为饯行和送别。
9.中庶子:管理国君的车马之类的官。
10.箕踞:坐在地上,两脚张开,形状像箕。这是一种轻慢傲视对方的姿态。
11.《史记·项羽本纪》项羽,名籍,字羽,秦末下相县(今江苏宿迁)人。起兵反秦后于刘邦争天下,交战五年,终于失败自杀。节选的这部分主要叙述项羽进入函谷关滞后于刘邦的一场斗争。鸿门,地名,在新丰(今陕西临潼东)。
12.参乘sheng,亦作骖乘古时乘车站在车右担任警卫的人。乘:四匹马拉的车。
13.窃:常用作表示个人意见的谦称。
14.竖子:骂人的话,相当于“小子”。
高中语文必修知识点3
(1)师者,所以传道受业解惑也(通“授”,传授)。
(2)或师焉,或不焉(通“否”)。
2.古今异义。
(1)古之学者必有师(学者,古义:求学的人;今义:指在学术上有一定成就的人)。
(2)师者,所以传道受业解惑也(所以,古义:用来……的;今义:表因果关系的连词)。
(3)是故,弟子不必不如师(不必,古义:不一定;今义:用不着)。
(4)今之众人(众人,古义:一般人;今义:众多的人,大家)。
育的机构)。
(6)是故无贵无贱,无长无少(无:古:无论今:没有)。
(7)吾从而师之(从而:古:跟随(他)并且….今:表示因果关系)。
(8)师道之不传也久矣(道:古:风尚今:道路,道德)。
3.一词多义。
(1)“师”
古之学者必有师(名词,老师)。
吾从而师之(名词的意动用法,以……为师)。
师道之不传也久矣(动词,从师求学)。
吾师道也(动词,学习)。
(2)“传”
六艺经传皆通习之(名词,解释经文的著作)。
师者,所以传道受业解惑也(动词,传授)。
师道之不传也久矣(动词,流传)。
(3)“于”
师不必贤于弟子(比,介词,引出比较对象)。
而耻学于师(向,介词,引出动作行为的对象)。
不拘于时(被,介词,引出动作行为的主动者)。
其皆出于此乎(在,介词,引出动作行为的处所)。
(4)“乎”
其闻道也亦先乎吾(乎,介词,相当于于,引进比较对象)。
夫庸知其年之先后生于吾乎(乎,语气词,呢,表示反诘语气)。
(5)“从”
惑而不从师(跟随)。
见渔人,乃大惊,问所从来(自)。
(6)“所以”
师者,所以传道授业解惑也(用来…的)。
圣人之所以为圣,愚人之所以为愚(….的原因)。
高中语文必修一~~必修五名句高中语文必修一必背篇目
2、长安回望绣成堆,____________________。__________________,无人知是荔枝来。
3、旋沉荔花蜂酿蜜,____________________。
4、__________________________,禁御新栽荔枝丹。
5、__________________,卢橘杨梅次第新。__________________,不妨长作岭南人。
6、__________________,从此江乡亦萌蘖。《南州六月荔枝丹》。
7、臣少多疾病,________________,________________,至于成立。
8、______________________,______________________;______________,形影相吊。
9、__________,____________。前守臣逵察臣孝廉,______________________。
10、诏书特下,______________,寻蒙国恩,________________。
11、郡县逼迫,________________;州司临门,________________。
12、臣欲奉诏奔驰,______________________;__________________,则告诉不许。
13、且臣少仕伪朝,__________________;__________________,________________。
14、今臣亡国贱俘,________________,______________,______________,____________,有所希冀!
15、但以刘日薄西山,__________________,________________,________________。
16、臣无祖母,______________;祖母无臣,______________。
17、母孙二人,__________________。__________________________。
18、乌鸟私情,________________。
19、__________________,死当结草。《陈情表》。
20、______________,____________,______________,______________。____________?总是离人泪。
21、恨相见得迟,________________。__________________,____________________。
23、下西风黄叶纷飞,______________。________________,蹙愁眉死临侵地。
24、____________________,比司马青衫更湿。__________________,未登程先问归期。
25、未饮心先醉,____________,______________。
26、__________________,恨压三峰华岳低。
27、青山隔送行,____________________,____________________。
28、夕阳古道无人语,____________________。
__________;孙子膑脚,__________;不韦迁蜀,__________;韩非囚秦,________。
《诗》三百篇,______________________。
31、亦欲以究天人之际,______________________,__________________。
32、屈原既放,______________,______________,______________,__________。
33、________________,________________,是以见放。
__________________?何故深思高举,__________?
37、惨象,__________________;流言,______________________。
38、沉默呵,沉默呵!____________________,____________________。
40、鹏之背,__________________;怒而飞,____________________。
41、野马也,________________,______________________。
42、天之苍苍,________________?______________?其视下也,______________。
43、______________________,则其负大舟也无力。
44、__________________,则芥为之舟;置杯焉则胶,________________。
45、故九万里,____________,______________;______________,而后乃今将图南。
46、________________,蟪蛄不知春秋。
47、故夫知效一官,__________________,____________________,__________________,其自视也亦若此矣。
高中语文必修二教案
3、体会并感受作者内心对生命的感悟与倾诉。
“树”的象征意义的理解。
1、树与人的相互依存的关系。
2、文中诗意的语言和感伤的情感基调。
(一)、预习检查。
(二)、朗读文章,把握大意。(整体感知)。
1、三棵树在文章中究竟指什么?一趟长途列车的终点站名、“我”生命中遇到的三棵树。
2、三棵树是指哪三棵树?苦楝树苗、石榴树、枇杷树。
3、这三棵树有什么特点呢?它们象征了人生经历的哪个阶段时期?(提示:请先在文中找出描写苦楝树苗、石榴树、枇杷树的特点的语句,然后再来分析它们和人的生命形态的关系)。
苦楝树--幼小无依--幼年。
枇杷树--含蓄深沉--成年(青壮年)。
石榴树--热烈奔放--成年(中老年)。
讲述鸟儿、孩子。作者在对果树的描写中还提到了孩子和鸟儿,作者驱赶鸟和孩子,果树却迎接它们的到来,没有怨言、执着的付出,无边无际的奉献。
那么两相对比的话,我们在果树的身上可以看到一种什么精神?
(提示:对人平等无私奉献的精神)。
思树、种树、丧树、得树、失树。
(三)、情感把握。(合作探究)。
在不同的阶段,作者在对待树的得与失中的情感又是怎样的呢?下面我就请同学从文章中找语句,来谈一下作者的情感脉络。
怅惘---无奈自责---悲伤、隐痛与缺憾---快乐与欣喜---哀伤与缅怀。
(四)、主旨理解。
思考:作者在文章中多次询问:“我的树在哪里”,请思考“三棵树”在“我”心中究竟有什么重要意义,“树”仅仅指自然界的树吗?如果不是,它又象征什么呢?(合作探究)。
“树”象征着一个遥远的梦想,我寻“树”的过程象征着对梦想探寻的过程。
表达了作者渴望生命的完整,追求人生的完美。
(五)、在这样一个寻找的过程中,你觉得作者的感情基调是怎样的?为什么?
伤感、无助、无奈。关键是结果“我”没有了树,可见基调。
(六)、总结课文:人与树的依存关系、对生命的思考。
作者通过对童年记忆中火车站名三棵树的思考延伸到自己生命中曾经拥有的三棵树,表现作者对生命的思考和对人与自然依存关系的眷恋。
(七)、拓展(表达训练)。