心得体会是我们在经历中所获得的启示和经验,它能够帮助我们更好地应对类似的情况和问题。这里有一些优秀的心得体会范文,我们一起来欣赏和学习吧。
史记读书的心得体会
第一段:引入(200字)。
自古以来,历史就是人们探究过去、把握现在、展望未来的重要依据。《史记》作为中国古代第一部纪传体通史,对于我们认识历史、了解文化、思考人生都具有极大的影响力。在我读史记的过程中,我深感它的厚重和博大。通过阅读《史记》,我受益匪浅,领悟到了历史的真谛和重要性。
第二段:了解历史发展的规律(200字)。
阅读《史记》可以帮助我们了解历史发展的规律。从《史记》中,我们可以看到历史的进程是曲折的、循序渐进的。一方面,历朝历代统治者的兴衰更迭、政治制度的变革、民众生活的变动均被鲜明地描绘出来;另一方面,封建文化的伟大、科技的进步以及社会风气的传承与变化也在其中得以展示。通过对历史发展规律的了解,可以更好地认识当下的社会、洞悉未来的前景。
第三段:学习古人的智慧(200字)。
史记中记载了无数古人的智慧和见解,为我们当代人所借鉴。《史记》中的人物形象鲜活、充满个性,他们在历史的长河中发挥着重要的作用。例如司马迁笔下的孔子、老子等伟人,他们的思想和行动对后人产生了深远的影响,仍然为我们当代人所推崇。通过学习古人的智慧,我们可以更好地面对和解决当代社会中的问题,增强自身的修养和智慧。
第四段:铭记历史教训(300字)。
阅读《史记》让我深刻地认识到历史教训的重要性。历史是一面镜子,能够帮助我们认识犯错误的后果。《史记》中记载了许多皇帝,他们的作为有的能够维护国家的繁荣昌盛,有的却导致国家的衰败和灭亡。这些皇帝的经验告诉我们,一个国家的实力和稳定是取决于人的才干和品德的,只有兼容二者,才能够实现国家的长治久安。史记也提醒我们,要铭记历史教训,不忘国家发展的艰辛和成就,从而更好地塑造国家的未来。
第五段:传承历史文化(300字)。
《史记》作为古代中国文化的重要组成部分,通过阅读《史记》,我们能够更好地了解和传承历史文化。史记中不仅记载了历朝历代的重要事件、政治制度等,也记载了许多古代文人的诗词、古籍的编纂等。通过阅读《史记》,我们可以更好地了解和传承中华民族的优秀文化。同时,对于我们个人来说,史记也是培养思辨能力、提升人文素养的重要途径之一。通过阅读史记,我们可以培养自己的审美情趣,增强自己的思考能力,打破业已形成的框框,开阔眼界,提升自己的综合素质。
结尾段:总结(100字)。
在读《史记》的过程中,我不仅更好地了解了历史发展的规律,学习了古人的智慧,铭记了历史教训,还能够更好地传承历史文化。《史记》是具有编年体和纪传体特点的史书,它深入浅出地展现了中国几千年的历史变迁和人物形象,为我们当代人提供了丰富的知识和处世之道。通过阅读《史记》,我们可以更好地认识自己和社会,理解历史和未来,成为一个有远见、胸怀广阔的人。读《史记》,领悟历史的真谛,把握人生的价值。
史记读书心得体会
寒假中,我按照计划读了几本书,增长了知识,明白了更多的道理,但令我印象最深刻的还是《史记故事》中的一篇《酷吏列传》了。
在这篇文章中,司马迁以轻快简洁的笔调,描写了三位汉朝宫廷的酷吏。但是,其中一位号称”苍鹰“的郅都是令我崇拜了。下面让我讲讲郅都的精彩经历吧。
郅都,是杨县人,从汉文帝刘恒时期到汉景帝刘启时期,一直担任中郎将。这个两朝元老是一个清正廉洁的官员,从来不贪老百姓的钱,不收礼,而且从来不拆别人的求情信。但是,这些都不重要,郅都还有一个重要的特点,那就是执法冷酷,对皇帝忠诚不二。
有一次,汉景帝到上林苑打猎,贾姬(汉景帝的爱妾)进了厕所,突然,有一只野猪也跟了进去,汉景帝急了,给郅都使了眼色,郅都并没有去,汉景帝自己想持刀进入厕所,郅都突然跪倒在皇帝面前,说:”失去一个姬妾还有一个姬妾会到宫中来,可是,您如果不测,国家怎么办,您的`国家势必大乱,您的母亲也会伤心,所以您别去了。“汉景帝听从了郅都的意见。后来,野猪出来了,惊魂未散的贾姬也出来了。从这件事情上,我看到了郅都多么冷酷无情。
我们一定要学习郅都公正廉洁的精神,有朝一日,我们如果做官,一定要公正做事,一定要公平对待每一个人,做一个大家口中的好官。
但是,一个人有优点也有缺点,郅都的缺点就是冷酷。作为现代社会的我们,千万不能心肠那么硬,要做一个有爱心的人,不能冷酷待人,那样就会得罪很多有权有势的人,郅都的悲惨命运就是无言的证明——被汉景帝的母亲窦太后残酷的杀掉。
同学们,书是人类进步的阶梯,人类知识的营养品,书中自有黄金屋,书中自有颜如玉,让我们一起努力学习,一起爱上读书吧!
史记的读书心得体会
《史记》是一部伟大的历史著作,鲁迅曾誉为“史家之绝唱,无韵之离骚”。《三国志》也是一部史学名著,但有人说《三国志》无法与《史记》相比,但是小说《三国演义》的流行,让《三国志》在普通老百姓眼里有了不同一般得意义。
这本书把《史记》与《三国志》放在一起,并不是因为这两部史书本身得影响力,更重要得是其中得所记述的那些历史事件和历史人物。但是你如果把《史记》、《三国志》仅仅当故事来读,显然忽略了其中的价值,因为在《史记》中可以学到做人绝学,在《三国》中可以学到某事之道。
书中都是一些伟人的故事,每一个故事都堪称经典,都让我有所感悟、感想、感受。其中,让我感受最深,给我帮助最大的是书中第八章第一篇的“汉文帝:低调做人才能赢得人心”。这个小故事是讲汉文帝想治理南越王赵佗管辖得岭南,因为赵佗并不听从朝廷的号令。于是,汉文帝问他的大臣有没有什么好的办法,有一位大臣说做事不能为了虚名而收实害,如果皇上不在意取胜的虚名,那么就可以不去战胜南越,改功伐为安抚。南越一旦受了皇上得恩惠,一定会感恩自省,消除对我国的敌意,这样国家就安林了。汉文帝听取了大臣得意见,于是撤出了南越国得汉军,并且对赵佗好言相劝,赐曾领地礼遇优待。赵佗知道这些事后,果然被感动了,从心里敬重文帝。
读完这个故事后,我知道有实力而不张扬,是聪明人的做法。不耀武扬威,盛气凌人,人们才愿意接近他。有实力的人没有必要处处显能,“吕后”的事情就证明了这一点。在必胜得情况下放人一马也许更好,好比诸葛亮七擒孟与口服心不服比起来,收服人心才是最最彻底的。
《左手史记,右手三国》这本书让我懂得了很多为人、处事的道理,它也让我对我国得历史有了更深的了解,让我对我国历史上一个个伟人有了更深得印象。这真是一本好书!
史记读书心得体会
读完《史记》,我百感交集,史记中形形色色的人物使我彻夜难眠,我从《史记》中汲取历史中的教训与成功的.秘诀,从而使我对历史的态度发生了改变:一开始我认为历史具有一种高不可攀而不可侵犯的尊严,是史学家才会研究的东西,学我闭上眼睛,感慨万千,仿佛自己回到了古代,看见司马迁在监狱中生不如死的样子,但他却化悲愤为力量,更加努力地写《史记》。终于,功夫不负有心人,如今,《史记》已家喻户晓,十分出名。睁开眼睛看看现在,早已不见像司马迁一样的人。每天睡醒了吃,吃完了睡,还不分时间地玩手机,生活与猪没什么区别。我们常常在日记和作文中矫揉造作,说什么以后要认真学其实想想看,自己和古代人比起来,有什么不一样?我细思恐极——社会在进步,人们的思想竟然在退步!似乎我们都像古代人,好好学总之,“以史为鉴,可知兴替”。如果把历史当作一面镜子,就可以知道世代历史的兴衰治乱的规则,在为人处世中牢记相关的道理,成为一个更加优秀的君子!
史记读书的心得体会
史记作为中国古代最重要的史书之一,记录了两千多年的历史真相,承载了丰富的历史文化信息。因此,阅读史记对于了解中国古代的政治、经济、文化等方面具有重要意义。在读完史记后,我深感收获颇丰,下面将从“历史认知的拓展”、“人物性格的揭示”、“道德修养的启示”、“文化精神的传承”、“语言运用的魅力”五个方面,谈谈我对史记读书的心得体会。
首先,史记拓展了我的历史认知。史记中记载的历史事件和人物,扩展了我对历史的了解。我能够更加深入地了解到中国古代的政治制度、社会状况和经济发展。例如,“曹刿论战”一篇使我更加明白军事战略的重要性,以及运筹帷幄之中、决胜千里外的智慧。此外,“秦始皇本纪”揭示了中华民族的统一和中央集权制度的重要性,让我对国家的发展和巩固有了更深入的认识。通过阅读史记,我明白历史不仅仅是一段段记载,更是对人类智慧和经验的总结。
其次,史记揭示了人物的性格特点。史记对各种历史人物进行了深入细致的描写,揭示了他们的性格特点和为人处世的方式。读史如读人,史记让我学会通过人物的言行举止来判断其为人。例如,“范睢相魏”一文中,范睢无私的为国家考虑,不顾自己的名誉,诚实正直的为国家带来了实实在在的利益。而“五帝本纪”中记载的伏羲、神农、黄帝等人物,则展现了他们的聪明才智和高尚品德。不仅如此,在阅读史记中,我还能够发现了平凡人身上的优秀品质和智慧,这让我在日常生活中更加珍视品德的培养。
第三,史记给予我道德修养的启示。在史记中,有很多关于品德与修养的记载,这对我个人的道德修养有着深刻的启示。例如,“仲尼弟子列传”中的孟子就是一个极好的榜样。他崇尚仁爱之道,主张养正释义,坚持道义的追求,成为后世道德伦理的重要代表。与孟子相对比的是管仲,他本来是个囚犯,但是通过自己的努力学习和修养,成为了齐国的贤臣,并推动了社会的发展和进步。这些道德人物的故事让我懂得了坚持善良、积极向上的道路,才能成就自己,实现人生的价值。
第四,史记传承了中华民族的文化精神。史记不仅仅是历史的记载,更是中华文化的瑰宝之一。其中记载了很多关于语言、文化、宗教、风俗等方面的内容。例如,“诗经”一文弘扬了中华民族的音乐艺术,“太史公书表”则讲述了中国古代的文化教育典范。这些文化精神的传承让我深感中华民族的博大精深,引发了我对中国古代的文化价值的思考。通过阅读史记,我更加坚定了对自己民族文化自信的认同感,也意识到了自己的责任和使命。
最后,史记的语言运用给我带来了极大的魅力。在史记中,司马迁运用了辞章起伏、音韵华美的语言,使得整个史记充满了韵律和节奏感,读起来非常流畅。他的文字格调严谨、简约而不简单,让我时常为之惊叹。由于这种高雅言辞,史记在各个时代都备受推崇,传之千古。我在与史记的相处中,也从中学到了语言运用的技巧,提高了自己的写作表达能力。
总之,史记作为一本关于中国古代历史的巨著,不仅帮助我拓宽了历史认知,揭示了人物的性格特点,启发了我的道德修养,传承了中华民族的文化精神,还给予我语言运用的魅力。在今后的读书生活中,我将继续深入研读史记,不断学习其中的智慧和哲理,为自己的成长和进步提供更多的指引和启示。史记是一本永远值得我们深入阅读和研究的书籍,在我们认识自己和世界的道路上,为我们指引出精彩而充实的历程。
《史记》读书心得体会
“生当作人杰,死亦为鬼雄”,李清照的这首诗赞扬了项羽宁死也不苟活的精神,但我读了《史记》中关于项羽的部分后,对项羽就有了新的看法。
项羽是一个武艺高强的人,他可以冲锋陷阵,转眼之间能杀敌百人,他用兵大胆,一点儿也不优柔寡断,非常大气。我佩服他的勇猛和胆略,因为他曾说过,可以代替秦始皇,要知道秦国是多么强大的国家呀!他竟要取而代之,从这儿可以看出他确实是位英雄,但是他却是一位失败的英雄。
首先,我认为他不重视文化学习,甚至还认为读书竟然没用,只要会写自己的名字就足够了。可是,他从没想过,不读书学习,那是有缺陷的,无论是用兵打仗,还是治理国家,都少不了文化。无知难道不是他脚下的一块块绊脚石吗?他这一点就不如诸葛亮了,诸葛亮满肚子的墨水,却不是纸上谈兵,他只要观其大略,就马上可以想出好计某,可真是神通广大。
再者,项羽还是一个不会总结自己失败的人,项羽在临死前曾说:“天要亡我”,却不找找自己的原因,执意将自己一切的失败全都归于天。想到这,我不禁感到惭愧,每当我找不到某样东西时,都会怪妈妈把东西拿走了,却不想想是不是自己忘了放在哪儿了。
项羽英雄盖世无人能敌,却是会呈逞匹夫之勇,不能善用天下的英雄,到死也认识不到自身的缺点。要知道,单有一身武功是不行的,只有真正聪明有胆识的人才能笑到最后!
《史记》读书心得体会
《史记》是中国历史上第一部纪传体通史,全书共一百三十篇,分为本纪、书、表、世家、列传五种形式。传记的作者是西汉时期的司马迁。《史记》约成书于公元前1至公元前91年,本来是没有书名的,司马迁完成这部巨著后曾给东方朔看过,东方朔非常钦佩,就在书上加了“太史公”三字。“太史”是司马迁的官职,“公”是美称,“太史公”也只是表明谁的著作而已。班固的《汉书?艺文志》在著录这部书时,改成《太史公百三十篇》,后人则又简化成“太史公记”、“太史公书”、“太史公传”。《史记》最初没有固定书名,一般称为“太史公书”,或称“太史公记”,也省称“太史公”。从三国开始,“史记”逐渐成为“太史公书”的专名。《史记》开创了政治、经济、民族、文化等各种知识的综合编纂方法,它是我国第一部规模宏大、贯通古今、内容广博的百科全书式通史;还开创了我国史学家秉笔直书的治史传统。
说到这本书一定要提的是书的作者司马迁。写这本史书的历史可以追溯到司马迁的父亲司马谈,他是一位史官,所以自小司马迁在耳濡目染下对历史发生浓厚兴趣。并且一旦遇到问题,司马迁总会追根究底,直到完全弄清楚为止。如果书本上找不到答案,他便会求教他人或亲自实地考察以辨真假。当司马谈患重病时,他紧紧握住儿子的手,再三叮咛他继承父业。因此司马迁痛下决心要完成父亲的遗志,编写史记。后来,司马迁不幸遭遇了宫刑,他克服了宫刑的耻辱,忍辱负重,继续编写《史记》,经过了整整的不懈努力,才终于完成《史记》这本传世千年而被后人赞叹不绝的名著。他的这种不屈不挠,坚持不懈的精神是我们学习的榜样。近人梁启超称赞这部巨著是“千古之绝作”。鲁迅誉之为“史家之绝唱,无韵之《离骚》”。
以个人荣辱看历史,固然易生偏见,但司马迁讲历史,却能保持清醒客观,即使是写当代之事,即使是有切肤之痛,也能控制情绪,顶多在赞语中发点感慨,出乎人生,而入乎历史,写史和评史,绝不乱掺乎。他总是能保持一种客观的态度去评判历史。为大汉天子所不能容忍的韩信,司马迁为他记转;墙倒众人推的李广,司马迁仍从正面为他写下《李将军列传》。在他笔下,即使是“成者为王”的汉高祖也大有流氓气,即使是“败者为贼”的项羽也不失英雄相。就连当时的恐怖分子,他也会说“不欺其志,名垂后世”;就连李斯这样的“大坏蛋”,他也会描写其临死之际,父子相哭,遥想当年,牵黄犬,逐狡兔的天伦之乐。历史上的哪些呼风唤雨的大人物,都被他请下神坛,还原成一个又一个和你我一样的普通人。这种写法当然得罪了不少人,以至于后来“仆诚已著此书,藏之名山,传之其人,通邑大都,则补偿前辱之责,虽万被戮,岂有悔哉!”连太史公也不知所踪。但太史公的这份客观,这份执着,以及这部史书所饱含的“不虚美不隐恶”精神从我一翻开它,就深深吸引了我。在《史记》里,他介绍了智勇双全的蔺相如,立木取信的商鞅,巧言退兵的陈轸,少年有为的孟尝君,错失良才的魏惠王,贪利失地的楚怀王等等。
但是最伟大的还是他在书里所表达的最激动人心的思想。表达进步的民族观。首先迁在《史记》中所表达的一个重要的民族思想便是“大一统”,并且还表述了主张国家统一、反对分裂的观点。他在《史记?太史公自序》中评价秦朝历史地位时说:“秦取天下多暴,然世异变,成功大。”认为秦朝统一中国事业虽然依靠了暴力手段,但时代不同了,形势变了,却获得了巨大的成功。可见,司马迁对秦统一中国事业的肯定态度。而且司马迁对西汉兴建以来国家统一为社会带来的繁荣景象极为赞赏,在《太史公自序》中又说:“汉兴以来,至明天子,获符瑞,封禅,改正朔,易服色,受命于穆清,泽流罔极,海外殊俗,重译款塞,请来献见者,不可胜道。”这是对西汉盛世的歌颂。其次民族平等,反对民族战争自古以来、他站在历史的高度,为少数民族作列传:《南越列传》、《东越列传》、《朝鲜列传》、《西南夷列传》、《大宛列传》……每一篇都渗透出他的民族平等的意识。而通观这些民族史传,可以发现其内容并非单纯的夷夏分离的记述,它们相互之间有着紧密联系。给人以各民族从来都是杂处、融合的印象。表达进步的经济思想。对于满足人民物资生活需要这个问题,先秦思想家中,老子宣扬无欲、寡欢;孔子鼓吹“安贫”;墨子尽管关心和同情劳动人民的疾苦,但对于满足人民物质生活需要方面的主张也是比较保守的,特别强调“节用”。
司马迁则不然,认为人类对衣食住行的物质需要是客观存在、自然形成、长久起作用的。由于司马迁认为社会经济活动是不以人们意志为转移的客观过程,因此,他主张发展工商业,主张让人们自由获得财富,倾向于经济的放任政策,不主张人为的干涉。这种思想在《平准书》、《货殖列传》等篇中,都有较为集中的反映。必须指出,司马迁主张发展商品经济是有其积极意义的。商品经济的发展促进社会经济的发展,促进社会生产的分工。相反地,抑制商品经济发展,长期保持自然经济占据统治地位,会使社会发展缓慢。表达了鲜明的反专制、反暴政的民主色彩。他重视下层人民的力量,歌颂下层人士的品质才干,用了很多篇幅为他们树碑立传,诸如《游侠列传》、《滑稽列传》、《日者列传》、《扁鹊仓公列传》等都属这一类。贯穿全书的是豪迈的人生观,生死观,价值观。司马迁在《史记》中所歌颂的几乎都是一些勇于进取、勇于建功立业的英雄。他们有理想、有抱负、有追求;他们为了某种信念、某种原则可以不惜牺牲自己的生命;他们都有一种百折不挠、不达目的誓不罢休的精神。
《史记》读书心得体会
《史记》约成书于公元前104年至公元前91年,本来是没有书名的,司马迁完成这部巨著后曾给东方朔看过,东方朔非常钦佩,就在书上加了“太史公”三字。“太史”是司马迁的官职,“公”是美称,“太史公”也只是表明谁的著作而已。班固的《汉书•艺文志》在著录这部书时,改成《太史公百三十篇》,后人则又简化成“太史公记”、“太史公书”、“太史公传”。《史记》最初没有固定书名,一般称为“太史公书”,或称“太史公记”,也省称“太史公”。从三国开始,“史记”逐渐成为“太史公书”的专名。《史记》开创了政治、经济、民族、文化等各种知识的综合编纂方法,它是我国第一部规模宏大、贯通古今、内容广博的百科全书式通史;还开创了我国史学家秉笔直书的治史传统。
说到这本书一定要提的是书的作者司马迁。写这本史书的历史可以追溯到司马迁的父亲司马谈,他是一位史官,所以自小司马迁在耳濡目染下对历史发生浓厚兴趣。并且一旦遇到问题,司马迁总会追根究底,直到完全弄清楚为止。如果书本上找不到答案,他便会求教他人或亲自实地考察以辨真假。当司马谈患重病时,他紧紧握住儿子的手,再三叮咛他继承父业。因此司马迁痛下决心要完成父亲的遗志,编写史记。后来,司马迁不幸遭遇了宫刑,他克服了宫刑的耻辱,忍辱负重,继续编写《史记》,经过了整整16年的不懈努力,才终于完成《史记》这本传世千年而被后人赞叹不绝的名著。他的这种不屈不挠,坚持不懈的精神是我们学习的榜样。近人梁启超称赞这部巨著是“千古之绝作”。鲁迅誉之为“史家之绝唱,无韵之《离骚》”。
以个人荣辱看历史,固然易生偏见,但司马迁讲历史,却能保持清醒客观,即使是写当代之事,即使是有切肤之痛,也能控制情绪,顶多在赞语中发点感慨,出乎人生,而入乎历史,写史和评史,绝不乱掺乎。他总是能保持一种客观的态度去评判历史。为大汉天子所不能容忍的韩信,司马迁为他记转;墙倒众人推的李广,司马迁仍从正面为他写下《李将军列传》。在他笔下,即使是“成者为王”的汉高祖也大有流氓气,即使是“败者为贼”的项羽也不失英雄相。就连当时的恐怖分子,他也会说“不欺其志,名垂后世”;就连李斯这样的“大坏蛋”,他也会描写其临死之际,父子相哭,遥想当年,牵黄犬,逐狡兔的天伦之乐。历史上的哪些呼风唤雨的大人物,都被他请下神坛,还原成一个又一个和你我一样的普通人。这种写法当然得罪了不少人,以至于后来“仆诚已著此书,藏之名山,传之其人,通邑大都,则补偿前辱之责,虽万被戮,岂有悔哉!”连太史公也不知所踪。但太史公的这份客观,这份执着,以及这部史书所饱含的“不虚美不隐恶”精神从我一翻开它,就深深吸引了我。在《史记》里,他介绍了智勇双全的蔺相如,立木取信的商鞅,巧言退兵的陈轸,少年有为的孟尝君,错失良才的魏惠王,贪利失地的楚怀王等等。
《史记》读书心得体会
人又谁能以身之察察,受物之汶汶者乎?’……于是怀石,逐自投汨较以死。”读史至此,我不禁闭目沉思,心中隐隐感到屈原那股照耀千古的浩然正气,但更加同情屈原万般悲愤,怀石投江的无奈。
须知道,即使当世没有明君,难道以后就没有明君吗?即使自己有生之年不能振兴楚国,但只要他的精神与才华能流传后世,那么楚国还有一丝中兴之望。可见,投江自尽实属不智之举!屈原之所以”不智”,究其原因,全是”愚忠”作崇故。
俗话说:”月满则亏,水满则溢”这是这样的道理。我觉得”愚忠”二字不但害已,还会误人。正如当年忠孝两全的岳飞,他明知自己遭十二道金牌调回京师定是凶多吉少,而且又知道自己一死,金国铁蹄势必重踏中原,蹂躏苍生。若他不是执着于”忠”之一字,我想历史也会改写,南宋百姓也能享得太平之乐了。?虽然说忠于国家是每一个公民的天职,但忠于的'是国,而不是那施政不善、导致人民生活不稳定的当权者。所以我们可说,屈原的忠诚无疑皓如日月之辉,但他并不算是忠于国家而是忠于那个易受小人之间的昏君楚怀王,由此可知”愚忠”是不智的,在当今社会就更不合时宜。理智的忠诚是”愚忠”的蜕变与升华,这才是人们值得仿效与推崇的美德,这才是为国家民族谋福祉的刚贞品格!
读书心得体会《史记》
在中学老师就曾推荐过《史记》这本书,告诉我们,作为一个__人要了解自家的历史文化,必读《史记》,没想到我直到大学才开始读《史记》。
在__这个物华天宝,人杰地灵的泱泱古国里,中华文化源远流长、博大精深,先贤们留下了浩如烟海的精神财富——古文典籍。其中,满天星辰中,《史记》是最为璀璨,最熠熠生辉的一颗。读《史记》,可以感到3000年前是群雄蜂起。英雄拼搏、帝王争霸的峥嵘岁月。《史记》是我国第一步通史,记述了皇帝以来的传说,商周的史迹,春秋战国时期的动荡。司马迁为了完成《史记》,忍受了别人无法忍受的奇耻大辱,受到了肉体和精神的双重打击,司马迁奋起写作,用了整整18年时间,在他60岁时,终于完成了一部52万字的辉煌巨著——《史记》。这部前无古人的著作,几乎耗尽了他毕生的心血,是他用生命写成的。但他还是完成了《史记》,实现了自我生命的最高价值,启发和滋养了一代又一代的文学大师。《史记》思想深刻,气势开阔,笔力雄放,对后世史学和文学的发展都产生了深远影响。
读《史记》,使我认识了四面楚歌中,乌江自刎的项羽;生灵涂炭中,起兵反秦的陈胜吴广;紧急为难中,智勇双全的蔺相如;流亡在外,却终登王位的重耳……历史风云,世间百态,一次次震撼着我的心灵。
在司马迁笔下,有多少英豪以他们的汗与血,情与志来尽忠,书写“精忠报国”这四个熠熠生辉的字。“风萧萧易水寒,壮士一去不复返!”荆轲受命大厦将倾之时,壮志未酬咸阳宫;“但使龙城飞将在,不教胡马度阴山!"李广纵马西北塞北,笑谈渴饮匈奴血。这一幕幕波澜壮阔的史剧,已褪色成书页发黄的史书,铃铃作响。二就是书页翻动之间,那精神的钟鸣绵延至今,声声清晰,声声震撼,余音袅袅,激荡心间。《史记》传递着那古老、悠扬的钟声——精忠报国,一首在中华历史长河中荡气回肠的英雄交响曲。它让我领悟到什么叫做“精忠报国”的豪情壮志。大禹三过家门而不入,百姓与其团结一心,风餐露宿,终于制服水患,而使华夏民族能一代一代生息繁衍,勾践卧薪尝胆,越国百姓与其同甘共苦,奋发图强,最终雪耻复国,而成诸侯强国。今天,这精神依然在发光,在弘扬。曾记得,在20__年年初暴风雪肆虐的日子里,正是全国上下万众一心让我们挺过了难关——__战士扑在高速公路上顶着寒风奋力除雪,疏导交通;电力职工在高空连夜抢修受损电网,甚至付出了宝贵生命;出租车司机在油价高涨的日子里免费接送贫困市民。古往今来,在困难挑战面前,尤其是在事关民族利益的紧要关头,众志成城,每个国人心中的一道长城。
培根道:读史使人明智,读诗使人灵秀,数学使人周密,科学使人深刻,伦理学使人庄重,逻辑修辞学是善辩。看《史记》就仿佛在作一次足不出户的历史旅行,领略了当时人们的思想感情。看《史记》就仿佛在和一个历史学家面对面的谈话,深深的被他那准确到位的语言所打动,在不知不觉中也增长了必要的历史知识,丰富了头脑。在迅速发展的当今社会,我们的科技越来越先进。我们党的生活越来越美好,但是我们依旧需要中华民族聪慧的祖先给我们奠定精神基调,在我们构思宏伟蓝图时,给我们前车之鉴,取其精华弃其糟粕,在传统与现代的有机结合中找到我们的幸福未来。
《史记》读书心得体会
鼎鼎大名的《史记》,居然没有通读过,实在惭愧。所以,决心读一读,再忙,也要通读一遍,哪怕只是粗粗浏览,也要通读一遍。
近日,读了《五帝本纪第一》中的开篇部分,也就是讲黄帝的这一小章节。我读的是中华书局点校本二十四史修订本《史记》,20__年8月第1版,20__年2月第2次印刷。这个版本很好,好就好在注释丰富,将汉司马迁著、宋裴駰集解、唐司马贞索隐、唐张守节正义集成在一起。司马迁的原文很简约,有了集解、索隐、正义等注释,内容更加充实,可读性更强。
我读书,也是不求甚解的,喜欢囫囵吞枣看故事。越是逸闻野史,越是兴致盎然。比如说,《史记》开篇描写黄帝这一段,生僻字较多,不常见的地名较多,读起来有些晦涩,故事虽也精彩却略嫌简单。但看到相关注释里的内容,有些就非常吸引人了。
比如《史记》描写蚩尤的这一段:
轩辕之时,神农氏世衰。诸侯相侵伐,暴虐百姓,而神农氏弗能征。于是轩辕乃习用干戈,以征不享,诸侯咸来宾从。而蚩尤最为暴,莫能伐。炎帝欲侵陵诸侯,诸侯咸归轩辕。轩辕乃修德振兵,治五气,艺五种,抚万民,度四方,教熊罴貔貅?虎,以与炎帝战于阪泉之野。三战,然后得其志。蚩尤作乱,不用帝命。于是黄帝乃徵师诸侯,与蚩尤战于涿鹿之野,遂禽杀蚩尤。而诸侯咸尊轩辕为天子,代神农氏,是为黄帝。
这段故事本身已很精彩,但再引张守节“正义”之“龙鱼河图书”中一段文字作注脚,就更加大气磅礴,令人心驰神往了:
黄帝摄政,有蚩尤兄弟八十一人,并兽身人语,铜头铁额,食沙石子,造立兵仗刀戟大弩,威振天下,诛杀无道,不慈仁。万民欲令黄帝行天子事,黄帝以仁义不能禁止蚩尤,乃仰天而叹。天遣玄女下授黄帝兵信神符,制伏蚩尤,帝因使之主兵,以制八方。蚩尤没后,天下复扰乱,黄帝遂令画蚩尤像以威天下,天下谓蚩尤不死,八方万邦皆为弭服。
再如,有关黄帝“举风后、力牧、常先、大鸿以治万民”,注释引“集解”中“帝王世纪”之注曰:
黄帝梦大风吹天下之尘垢皆去,又梦人执千钧之弩,驱羊万群。帝寤而叹曰:“风,为号令执政者也;垢,去土‘后’在也。天下岂有姓风名后者哉?夫千钧之弩,异力者也。驱羊数万群,能牧民为善者也。天下岂有姓力名牧者哉?”于是依二占而求之,得风后于海隅,登以为相。得力牧于大泽,进以为将。黄帝因著占梦经十一卷。
是不是很有意思?《周公解梦》中对“大风”的解释仍然是“忽大风,国有号令”,可谓与黄帝占梦一脉相承。世人总是对占卜等各类神秘文化充满兴趣。这样的注释,便使得此版《史记》益引人入胜。
还有一些引申类的注释,也颇堪玩味:
大戴礼云:
宰我问于孔子曰:“予闻荣伊曰黄帝三百年。请问黄帝者人耶?何以至三百年?”孔子曰:“劳动心力耳目,节用水火材物,生而民得其利百年,死而民畏其神百年,亡而民用其教百年,故曰三百年也。”
炎黄子孙,炎黄子孙!一个伟大人物的影响,何其深远!令人不禁想起关于胡杨木的传说:生而三千年不死,死而三千年不倒,倒而三千年不朽!
《史记》读书心得体会
“尊师重道是我们中华民族的传统美德”这是我阅读《史记》这本书的收获。
在《史记》里,我读到了大成至圣先师孔子尊师重道的事迹。
公元前5,孔子的学生宫敬叔要去周朝京都洛阳朝拜天子,孔子知道老子在洛阳居住,为了能向老子请教古代的“礼制”,便和宫敬叔一同前往洛阳。来到洛阳的第二天,孔子便迫不及待地徒步前往守藏史府去拜望老子。老子当时正在著书立说,听闻誉满天下的孔子前来拜访,立即放下手中的刀笔,迎接孔子。孔子进入大厅,恭恭敬敬地向老子行了弟子礼后,才向老子请教古代的“礼制”。因为孔子态度很诚恳,老子就很详细地跟他讲解古代的“礼制”。孔子学到了很多关于古代“礼制”的知识。
闭卷沉思,我想到了我的老师。
小学一年级的时候,因为刚上小学,没有定性,上课忍不住玩小玩意儿,被老师发现了。老师第一次提醒了我,我就停了下来,但是过了一会儿,我忍不住了,又把小玩意拿出来玩,老师那双火眼金睛又发现了,就叫我站起来。本以为这样我就可以好好听课,谁知道,我再次玩起了小玩意。于是老师板着脸说:“站起来也能玩,要好好听课才是。把手上的东西拿上来,没收!”我看着老师严厉的脸,便知道我在课堂上玩小玩意是不尊重老师,不尊重同学,不尊重知识,我羞愧地红着脸低着头,乖乖地把手上的小玩意交到讲台前。当我转过背,发现全班同学都在看着我,当时我恨不得找一个地缝钻进去,并暗暗发誓以后再也不要这样了。课后,老师把我叫到办公室,语重心长地对我说:“老师批评你,让你在课堂上站起来,是因为你影响到了课堂秩序,老师希望你好好学习,将来以优异的成绩来回报社会。要记住:尊重别人是在庄严自己!”
孔子是的大思想家,大教育家,是当时社会上最博学者之一。为了学到更多的知识,把自己当成学生,千里迢迢地去向老子求学。给我们树立了尊师重道的榜样。
相较于孔子,我在学识上是一张白纸,思想、道德、文化修养各方面都要不断地加强学习,而尊师重道是我人生中永不停止的课程。